De volgende dag gingen we na het ontbijt (verse broodjes op de camping) en koffie weer op de fiets. Eerst weer langs de vogelhut waar een bruine kiekendief man geplaagd werd door een boerenzwaluw. Recht voor me zat een klein vogeltje op een stok. In eerste instantie dacht ik dat het een tapuit was. Maar nu ik hem beter zie op de computer blijkt het toch een paapje te zijn:
Paapje
Al gauw hoorden en zagen we kraanvogels:
Kraanvogels
We fietsten in de richting van de viskwekerij in Boek en daar aangekomen hoorde ik een vogeltje zingen, zó mooi… ik dacht dat moet wel een nachtegaal zijn. Ik ging op het geluid af en zag ‘m zitten in een boom, echt een mazzeltje dat hij zo mooi vrij zat:
Nachtegaal
We zagen ook een zwarte wouw, deze heeft de staart minder gevorkt dan de rode wouw en komt ook minder veel voor:
Zwarte wouw
Eigenlijk is de zwarte wouw donkerbruin van kleur, opnieuw een nieuwe soort voor mij. En toen kregen we ook een zeearend goed in beeld. Hij zweefde een poosje in de buurt, op grote afstand, maar gelukkig heb ik toch foto’s kunnen maken.
Zeearend
Een rode wouw was ook weer van de partij:
Rode wouw
Later in de middag zagen we nog een visarend, met vis:
We waren een week met de buscamper naar Duitsland. Eerst bezochten we het Müritz National Park. Het gebied staat bekend om z’n vogelrijkdom en schitterende natuur. We hebben veel gefietst en genoten. Ook heb ik een aantal voor mij nieuwe soorten aan mijn vogellijst en -album toe kunnen voegen, altijd leuk! Op de camping waar we eerst een paar dagen hebben gestaan, hoorden we elke avond een bosuil. ‘s Morgens klonk de zang van de wielewaal, prachtig! Zelfs een hop hebben we gehoord. Verder zaten er grote bonte spechten en veel bonte kraaien in het gebied. De eerste nieuwe soort voor mij was een grote karekiet. Deze vogel staat in Nederland op de rode lijst als bedreigd:
Grote karekiet
Bij de vogelkijkhutten in de buurt van de camping zagen we ook een aantal soorten, zoals de bruine kiekendief:
Bruine kiekendief
en hier heb ik denk ik een grasmus op de foto:
Grasmus
Een blauwe reiger stond in het riet:
Blauwe reiger
Tijdens een fietstocht zagen we op een hoogspanningsmast een nest van visarenden. Twee visarenden vlogen er rond en één ging op het nest zitten. De ander bracht even later een ‘prooi’, ik weet niet wat het is, beetje rare vorm:
Visarenden
Toen er een derde visarend verscheen vlogen ze weer weg:
Ik vind het ook mooi om vlinders te fotograferen, maar dat is tegelijkertijd heel lastig. Ze zitten niet zo lang stil. Tijdens het fietsen zag ik erg veel oranjetipjes. De mannetjes vallen echt op met hun oranje vleugeltippen. De vrouwtjes zijn minder opvallend, je verwart ze gauw met koolwitjes. Maar de onderkant van hun vleugels heeft een mooie schutkleur. Gelukkig heb ik nu beide mooi op de foto kunnen zetten dankzij mijn ega die beter oplettend was dan ik (zoals wel vaker 😉 )
Oranjetipje vrouwOranjetipje manCitroenvlinder
We hielden een drinkpauze in Schwarzenhof en daar hoorde ik een raaf. Je weet gelijk dat het geen kraai of iets dergelijks is… ik keek omhoog en zag er twee! Weer een nieuwe soort voor mij:
Raaf
Een raaf is de grootste soort van de kraaienfamilie en goed te herkennen aan het geluid, de grote snavel en de opvallend waaiervormige staart, als een wiebertje.
Vanaf een uitkijktoren zagen we een aantal edelherten rusten, het verschil met reeën is op afstand goed te zien door het grotere hoofd en lichaam:
Edelhert, hinde
Een vogel die we veel hebben gezien in Duitsland was de rode wouw, goed herkenbaar aan de gevorkte staart:
Rode wouw
Zo hadden we op de eerste volle dag na aankomst al weer heel wat gezien.
Het onderwerp voor week 19 was ‘schoenen’. Dat bracht mij op het idee om mijn nieuwe schoenen te fotograferen.
Gelijk wordt je dan geconfronteerd met de vraag: hoe fotografeer je schoenen… Ik heb ze op een kastje gezet, alle kanten op gedraaid, lastig hoor. Product fotografie is niet direct iets voor mij denk ik. Dit is het resultaat:
‘Lange sluitertijd’ is het onderwerp van deze week. Dit keer heb ik een foto gemaakt van stromend water. Eigenlijk is het de manier van fotograferen waar ik niet van hou: door middel van een lange(re) sluitertijd wordt het water niet krachtig, maar juist soft weergegeven. Persoonlijk vind ik dat niet zo mooi, ik hou van wild water 😉 Je kunt foto’s vinden op internet, gemaakt met lange sluitertijd, waarbij het water er uitziet als melk. Voor mij hoeft dat dus niet en daarom heb ik mij beperkt tot een instelling waarbij ik het nog net wel mooi vindt.
Sluitertijd: 1/4 sec, Diafragma: F16, Brandpunt: 39 mm, Iso: 200
De foto heb ik gemaakt in onze tuin, bij de vijver. Je kunt ook lange sluitertijden gebruiken bij het fotograferen van bijvoorbeeld rijdende auto’s, wolken, nachtfotografie voor sterrenstrepen, etc. Kortom, als je creatief bent is er heel veel mogelijk!
