Vorige winter trof ik ze regelmatig in onze tuin: fazanten. Deze winter had ik er niet zo op gelet door alle omstandigheden. Maar een paar weken geleden zag ik ineens weer een vrouwtjesfazant in de tuin. Ik zag later ook sporen van meer en toen ik verder de tuin in liep, vlogen er nog een stuk of vijf op. Ik heb er in elk geval 1 op de foto kunnen krijgen:
Ook de staartmeesjes komen regelmatig terug, deze foto is aan het eind van de middag genomen, dus het was al schemerig:
Vanmorgen dacht ik even dat ik dubbel zag… bij onze vijver staat een kunstof reiger, beetje als afschrikker bedoeld, maar ook voor de sier. Toen ik uit het keukenraam keek zag ik er twee staan… ik dacht het moet niet gekker worden! Die arme reigers hebben natuurlijk geen vis kunnen vangen tijdens de ijsperiode. Maar ik wil ook niet mijn vijvervis opofferen! Gelukkig zwommen de vissen nog onder een laagje ijs en verder hebben we wat nylondraad rondom en over de vijver dus hij kon er niet bij. Maar toch proberen hè? Even later zag ik hem naar de buren gaan, ja die koikarpers smaken vast beter!
Als het even kan doe ik jaarlijks mee aan de nationale tuinvogeltelling, een halfuurtje in de tuin even de vogels tellen die aanwezig zijn. Voor meer informatie hierover kun je kijken op de website van de vogelbescherming: www.vogelbescherming.nl
Deze keer trof ik drie staartmeesjes, dat vond ik erg leuk. Ik had ze de laatste tijd regelmatig gezien, maar niet kunnen fotograferen. Nu had ik voor de zekerheid mijn camera om de nek gehangen, wat een geluk:
Mijn persoonlijke telling was deze keer als volgt:
Gisteren had ik een koolmees gespot, vrij dicht bij en in het middagzonnetje, lukt ook niet altijd om die mooi op de foto te krijgen, maar deze vind ik wel geslaagd:
Inmiddels is mijn hand herstellende, mag nog niet echt gebruikt worden dus dat is nog wel even lastig. Maar gisteren kregen we het bericht dat mijn moeder ernstig ziek is, een tumor in de dikke darm, en dan verbleken je eigen kwalen wel even. Wat is het toch een rotziekte die je lichaam zo van binnen vernielt. We wachten nu op berichten of er uitzaaiingen zijn, pas dan kan er verder gekeken worden naar eventuele behandelingen.
Daarnet ging ik even buiten, zag de zon schijnen, en toch even de camera mee op statief… je weet nooit wat je tegen komt in de tuin. Met afstandsbediening scherp stellen moet lukken dacht ik. Ik hoorde al een tijdje een vogel, dacht aan een boze merel, maar het was een grote bonte specht. En dat in eigen tuin. Met de 55-250 mm geen super bereik, maar hij zat toch met de rug naar mij toe 😉
Het fotograferen zit natuurlijk op een laag pitje momenteel, ook breng ik niet veel tijd achter de computer door omdat het typen met 1 hand erg tijdrovend is. En mijn rechterhand is ook niet in topconditie maar dat is van later zorg. Er zijn dus nog genoeg dingen die mij bezig houden…