IJskristallen

Hierbij de resultaten van de focus stacking die ik heb toegepast bij twee foto’s. Focus stacking wil zeggen dat je eigenlijk het brandpunt stapelt. Je maakt meerdere foto’s van een onderwerp maar stelt elke keer scherp op een ander deel van het onderwerp. In de nabewerking voeg je de foto’s samen en dan krijg je uiteindelijk een foto met grotere scherptediepte. Als je even zoekt op internet vind je vast wel een betere uitleg 😉

Ik zag in de tuin de verbena staan met rijp er op. Daarvan maakte ik deze foto’s:

20161205-kristallen

20161205-kristallen-2

De bovenste foto heb ik omgezet in zwart/wit, de onderste is in kleur gebleven. Leuk om even te proberen. Ik vind focus stacking een leuke techniek. Er zijn mensen die er ware kunstenaars in zijn. Geweldige foto’s worden er mee gemaakt.

Op wat meer afstand zag de verbena er zo uit:

20161205-verbena
Beide bovenste foto’s zijn dus kleinere delen van de plant.

Tot slot nog een foto van de zeepbellen:

20161205-bellen

Vandaag was het buiten weer grauw en grijs. Nu is het uitkijken naar de volgende vorstperiode!

Duizend zeepbellen.

Vorst… nachtvorst en een beetje mist, dus rijp aan de bomen en struiken. Het geeft gelijk een winters gevoel. Ik vind dit heerlijk weer, vooral als de zon er bij schijnt. Van een aantal mede-fotoclubleden heb ik vorig jaar prachtige foto’s gezien van bevroren zeepbellen. Het is mij nog nooit gelukt hier ook een mooi resultaat mee te halen. Vanmorgen dacht ik: oké, poging zoveel. Ergens moeten wij nog van die flesjes bellenblaas hebben voor de kleinkinderen. Ik heb ze gevonden maar helaas was er 1 leeg en de ander bijna leeg. Toch heb ik er nog mooi mee kunnen spelen. Alleen het resultaat is niet zoals ik had gehoopt! Zoals de titel van dit blog al aangeeft heb ik wel duizend zeepbellen geblazen, waarvan er 999 direct kapot gingen zodra ze ook maar ergens mee in aanraking kwamen. Ik doe vast iets niet goed…

Boven het bevroren grasveld in de schaduw:

20161205-zeepbel-2

Onder de kastanjeboom:

20161205-zeepbel-3

Feit is dat dit best moeilijk is (of ik doe te moeilijk, dat kan ook).  Want wat je wilt is een zeepbel die op een leuke plek (in verband met de achtergrond) gaat liggen. De bedoeling is dan dat er van die mooie vorstveren op ontstaan. Wat je ook wel op de ramen ziet als het vriest. Uit de wind en uit de zon is ook heel belangrijk want anders gaat ‘ie daardoor alleen al snel kapot. Maar allereerst moet er dus wel eentje gaan liggen zonder direct stuk te gaan! Om alle factoren de juiste rol te laten spelen heb je ook heel veel geluk nodig. Ik heb verschillende achtergronden geprobeerd: de heg, een stapel stenen en de tuintafel. Bij de heg ontdekte ik dat al die takjes en bevroren blaadjes eigenlijk obstakels waren voor de zeepbellen. Pats dus. Op de stenen lukte het eerst ook niet, ik vond die ondergrond niet zo mooi, maar ja je probeert wat. Toen ik de moed al begon op te geven zag ik ineens dat er 1 zeepbel was blijven liggen op een steen… wow mazzel. Gauw het statief naar beneden laten zakken en foto’s maken.

20161205-zeepbel

Toen zag ik dat er ook al een half bevroren stuk zeepbel op de voorgrond lag. Die had ik dan al gemist… Deze foto vind ik redelijk. Wat mij stoort is de lichte streep op de achtergrond. Dat is de stam van een appelboom waar de zon op scheen. De bol had scherper gekund. Het licht op de bol vind ik wel weer mooi. ook zijn er wel de ‘vorstveren’ op te zien. Wat je ook ziet op deze foto is een heel klein iniminie zeepbelletje. Die zag ik later ook op de tuintafel liggen toen ik daar nog wat pogingen deed een mooie zeepbel te laten bevriezen. Het spul was inmiddels op en ik had nog gauw wat bijgemaakt met afwasmiddel. Maar vanaf dat moment kon ik geen mooie bellen meer blazen, de verhouding was denk ik niet goed. Bij -5 graden was het me inmiddels ook koud genoeg. De vogels waren erg onrustig want die wilden natuurlijk bij het voer in het vogelhok. Doordat ik daar steeds in de buurt was, gingen ze van de heg naar de coniferen en weer terug. Ik dacht ik ga maar weer naar binnen. Toen zag ik ineens dat hele kleine belletje op de tuintafel. Echt niet meer dan een anderhalve centimeter in doorsnee! Helaas was het geen complete bol meer. Maar hierop zie je wel weer die mooie ‘vorstveren’.

20161205-zeepbel-4

Al met al heb ik mij er bijna een uur mooi mee vermaakt. Tot slot heb ik nog de focus stacking techniek toegepast op wat bevroren planten. Die foto’s moet ik nog samenvoegen, dus die komen later.

 

 

Reigers en herfstkleuren

Je ziet ze overal: blauwe reigers. In onze woonomgeving zag ik dit najaar ook weer veel jonge blauwe reigers. Die moeten op een gegeven moment hun eigen voedsel zoeken en zwerven dus uit. Daardoor staat er weer regelmatig een blauwe reiger bij onze vijver. Ik zie ‘m ook wel eens op het dak van de garage staan, of bij de buren. In de vlucht bekeken zijn het best mooie vogels:

20161026-blauwereiger

Veel mooier nog zijn de grote zilverreigers. Prachtig wit en daardoor lijken ze heel statig. Ze zijn ook erg schuw, bij het minst of geringste vliegen ze op. Je kunt ze op afstand wel fotograferen, maar moet er niet te dichtbij komen. Ik zag een grote zilverreiger relaxen in het Lofar-gebied.

20161026-grotezilverreiger

Even later had ik ze beide ‘gevangen’:

20161026-reigers

Eind oktober ben ik nog een dagdeel in een vogelkijkhut in Emmen geweest. De hut is nog niet zo lang in gebruik. Ik vind het leuk om dit in eigen omgeving te kunnen doen, handig als je niet altijd goed mobiel bent. Je zit er lekker rustig, alleen. Het is dan natuurlijk wel afwachten welke vogels er voor de hut verschijnen. Meestal zijn er ook de vogeltjes die in je eigen tuin ook voorkomen, zoals de koolmees:

20161029-koolmees

en de fazant:

20161029-fazant

Fazanten lopen ‘s winters ook vaak in onze tuin. Maar zo mooi kleurrijk krijg ik de haan er thuis niet op. Het licht was hier zo veel mooier. De kleuren in de achtergrond passen mooi bij de fazant.

Pimpelmees was er ook:

20161029-pimpelmees

Op een gegeven moment verschenen er twee geelgorzen:

20161029-geelgors

een vrouwtje (boven) en een mannetje:

20161029-geelgors-man

Een ekster zat zo dichtbij dat ik hem niet volledig in beeld kreeg:

20161029-ekster

Een winterkoning kwam ook poseren:

20161029-winterkoning

en een bad nemen:

20161029-winterkoning-2

En dan maar schudden tot je weer droog bent:

20161029-winterkoning-3

Er kwam zelfs nog een libel in de zon zitten:

20161029-libel

Wil je meer weten van de vogelhut in Emmen, kijk dan even op de website van HJ Vogelkijkhutten (klik).

Schier III

Door allerlei ongemakken kwam het er maar niet van verder te gaan met mijn blog. Bij deze alsnog het laatste deel van onze week op Schiermonnikoog.

Op de zaterdag voordat we weer vertrokken van Schiermonnikoog, konden we op de valreep nog mee met een fietsexcursie. De organisatie was vanuit Waarneming.nl en de excursieleider was Martijn Bot van Birdingholland. Men wilde natuurlijk graag de groep roodhalsganzen zien en dat was het eerste doel van die dag. Gelukkig hebben we ze gevonden, tussen de brandganzen. Je fietst er zo voorbij als je niet weet waar je op moet letten!

20161015-exc-roodhalsganzen

Op het wad zagen we ontelbaar veel berg- en andere eenden, steltlopers en meeuwen:

20161015-wadvogels

Een bijzondere soort die deze periode op het eiland voorkwam, was de bladkoning. Een klein vogeltje dat niet gemakkelijk te zien en te fotograferen was. Uitgerekend deze dag was ik niet al te fit en heb me daardoor ook niet bijzonder in kunnen spannen om op bijzonderheden te letten. Hierdoor ontging mij de bladkoning die vlak bij ons in de buurt zat. Het vogeltje werd door Martijn als eerste gehoord. Mijn ega was degene die als eerste, bij toeval, een foto van de bladkoning maakte:

bladkoning

Bladkoning ©TeijoDoornkamp

Zelf heb ik het hele vogeltje niet gezien. Ik moest het doen met een keep, een buizerd en nog wat andere ‘gewone’ vogeltjes 😉 . Wel weer leuk was een Noordse kauw. Dit is een ondersoort van de veel bij ons voorkomende kauw, een kraaiachtige vogel, goed herkenbaar aan de witte iris. Een Noordse kauw heeft een ‘witte halsband’:

20161015-noordsekauw

Deze soort komt dus uit het hoge Noorden, als het daar te koud wordt dan trekken ze naar Denemarken, de BeNeLux of Frankrijk.
De excursie was een leuke, leerzame dag waarop we zo’n 80 verschillende vogelsoorten hebben gezien en of gehoord. Nadat we de anderen van de groep naar de boot hadden begeleid, kwamen we op de terugweg nog een mooie tapuit tegen:

20161015-tapuit

De tapuiten hebben het moeilijk in ons land en deze soort staat dan ook bij ons op de Rode Lijst.  Nog even langs de vogelhut bij de Westerplas. Daar zwom een dodaars vlakbij:

20161015-dodaars

Ook zagen we nog een ijsvogel langsflitsen. Het felle blauwe was onmiskenbaar. De foto is slecht, maar het gaat om de beleving 😉 :

20161015-ijsvogel

Later die avond zijn we om 22.00 uur nog op de fiets gestapt. Voor de fotoclub hadden we nog een opdracht om een foto te maken met het thema avond/nachtfotografie. Mijn bedoeling was een mooie sterrenhemel te fotograferen, met iets op de voorgrond om diepte in de foto te geven. Helaas was het de hele week bewolkt. Maar deze laatste avond brak de lucht toch wat. Toen ik wat sterren zag, hebben we een poging gedaan. Jammer genoeg was het ook rond volle maan en dan heb je weer last van te veel licht…

20161015-sterren

Aan de ene kant was het donker en zag je sterren, aan de andere kant had je erg last van het maanlicht:

20161015-maanlicht

Uiteindelijk is het deze foto geworden, genomen vanaf de bunker De Wasserman:

20161015-avond-nacht

Het licht van de vuurtoren gevangen boven de duinen.

De volgende ochtend vertrokken we weer naar huis. Vanaf de boot zagen we een paar grote groepen eidereenden voorbij komen, prachtige dieren om te zien:

20161016-eidereenden

20161016-eidereenden-2

 

 

 

 

 

Weblog van Lenie Doornkamp