Inmiddels is het volop lente. Op dit moment van schrijven al weer Pasen. Wat hebben we mooie zonnige dagen gehad, heerlijk. Wij dachten goed door de coronapandemie te komen, maar het venijn zat ‘m in de staart en we kregen het alsnog. Maar gelukkig waren we er niet erg ziek van, dankzij de vaccinaties! Door omstandigheden zijn we verder veel thuis geweest het afgelopen half jaar. Binnenkort gaan we er eens even met de camper op uit. En af en toe ben ik weer op stap om vogels te spotten. Nu weer verder met de foto’s:

Vanuit de auto hoorde ik de kreet van een ijsvogel en tegelijkertijd zag ik ‘m over het water scheren. Hij ging zitten op een duiker en ik kon ‘m net op de foto krijgen zonder uit te moeten stappen… Dat was een mooi moment!

Een blauwe kiekendief vrouw:

Tijdens een van mijn rondjes watervogels tellen trof ik deze grote zilverreiger bij ons in de buurt aan het vissen. Ze zijn vaak erg schuw en vliegen snel weg. Deze had denk ik meer honger want hij trok zich niks van mij aan.

Ook zag ik op dit rondje een boomklever, luid roepend naar een partner:

Ik vind het altijd een fijn moment als ik de eerste veldleeuwerik weer hoor na de winter. Deze foto is flink uitgesneden want anders kreeg ik de windturbines er bij op. Het is haast schier onmogelijk geworden om een vogel in de vlucht te fotograferen zonder die lelijke turbines op de achtergrond…

Ter vergelijking de originele foto:

Hetzelfde geldt voor deze buizerd:

Gelukkig kan het ook anders, hier een graspieper op de grond:

Een vrouw grote zaagbek spotte ik in het Achterste Diep, een gebied dat vorig jaar is hersteld als onderdeel van het plan Beekherstel Paardetangen:

De liefde tussen de knobbelzwanen is ook weer opgebloeid:

Blauwborsten en grutto’s zijn weer terug:

En zo valt er weer veel te zien qua vogels. Het is een mooie tijd van het jaar als er weer allerlei soorten terugkomen uit hun overwinteringsgebied.

Laten we het hopen! Wat een rare tijd ligt er achter ons mensen, niet te beschrijven. Nou moet ik echt zeggen dat het ons persoonlijk niet zo erg geraakt heeft. Binnen zitten is voor mij geen straf, wij zijn niet ziek geweest gelukkig. Maar er zijn veel mensen erg de dupe geworden van de pandemie, dat is vreselijk. Laten we hopen dat het niet weer gebeuren zal op zo’n grote schaal. Alhoewel ik best wel tijd had, heb ik toch een hele poos hier geen blog geschreven. Ik ben af en toe wel even op stap geweest natuurlijk. Maar heb ook veel binnen gezeten achter de naaimachine. Dat is ook een hobby van mij en binnenkort maak ik daar een extra pagina van hier op mijn blog. Ik kan mij voorstellen dat niet iedereen gecharmeerd is van quiltpraatjes 😉

Ik pak de draad weer op waar ik was gebleven, eind 2021 en plaats de foto’s die ik hiervoor de moeite waard vind:

Te beginnen met een boomkruiper, die zagen we een keer toen we voor de camper zaten:

Een zuidelijke heidelibel heb ik in Frankrijk nog gespot, een nieuwe soort voor mijn album:

Wat we in Frankrijk ook veel zagen waren kleine zilverreigers, goed te herkennen aan de gele voetjes:

En koereigers, alhoewel ze hier bij een paard staan…

Dodaars:

Een jonge fazant:

Tijdens een fietstocht zagen we deze koe in het water staan:

En overal kom je ze tegen:

Muurhagedis:

Jan-van-genten vlogen langs de kust:

Roodborsttapuit vrouw:

en man:

Tapuit:

Kustsprinkhaan:

In oktober waren we nog even op Texel met familie. Het was geen mooi weer om vogels te kijken. Maar we zijn toch even op stap geweest om de zeer zeldzame Daurische klauwier te zoeken. Dat is gelukt. Deze vogel zat op behoorlijke afstand, maar het was een prachtige soort om een keer te zien en bovendien een mooie nieuwe soort voor mijn vogellijst!

 

 

Dit jaar heb ik eigenlijk best weinig vlinders gespot in de tuin. Het is toch ook net of dit een somber, donker jaar is zonder veel zon. Zo voelt het voor mij. En nu, in november, is het al vaak ‘s middags zo donker alsof we vlak voor kerst zitten. 

Dit vlindertje  draagt de naam ‘goudvenstertje’ en valt onder de nachtvlinders. Ik zag deze rond 21.00 uur op een avond in onze tuin. 

Pas later in het zomerseizoen zag ik voor het eerst een kleine vos in de tuin.

Kleine koolwitjes zagen we heel veel dit jaar.

Net als klein geaderde witjes:

Slechts één keer zag ik een distelvlinder in de tuin:

De laatste weken van september zijn we met de camper op vakantie geweest naar Frankrijk. (Daarover kun je lezen op wijcamperen.nl). In Frankrijk zagen we meerdere keren argusvlinders. Deze soort is de laatste jaren in ons land erg achteruit gegaan. Ze komen meer voor aan de kust en in het zuiden van het land dan bij ons aan de oostgrens. Het is één van de eerste vlinders die ik gefotografeerd heb sinds 2009. Leuk om in Frankrijk dan veel te zien van deze soort. Ze zaten vaak op warme plekken.

Ook in Frankrijk zag ik een paar keer oranje luzernevlinders. Die waren heel erg beweeglijk, haast niet vast te leggen. Gelukkig is het wel gelukt, al was het op afstand:

Verder waren er in onze tuin nog tot laat in het seizoen atalanta’s en dagpauwogen te zien. De tijd van vlinders is nu wel echt voorbij denk ik. 

De afgelopen maanden heb ik weinig foto’s gemaakt. Nu zijn we met de camper een weekend weg geweest en het hoofddoel was de bloeiende heide. Daarvoor gingen we naar de Sallandse Heuvelrug. Hier waren we half mei ook en toen bedachten we dat het er waarschijnlijk heel mooi zou zijn als de heide bloeit. Nu weet ik dat het ook zo is. We zijn op een ochtend om 5 uur op de fiets gestapt, de zon kwam om 6:14 uur op. We zagen het licht worden, heel mooi om te zien. In het gebied was laaghangende mist, een mooie toevoeging voor landschapsfoto’s. De foto’s komen mooier uit op de computer, klik op de bovenste en je bladert zo door naar de volgende, in groot formaat.

De volgende dag zijn we ‘s middags gaan fietsen en kwamen we ook weer op prachtige plekken.