Net terug van vakantie bleek er een mannetje roodmus in het Fochteloërveen te zitten. Deze soort hadden wij nog nooit gezien, dus wij gingen een poging doen om de vogel te spotten. Dat lukte gelukkig vrij snel, dus weer een mooie nieuwe soort op ons lijstje.

En dan even over de titel van dit blog: Tot slot!

Ik heb namelijk besloten te stoppen met dit blog, althans voorlopig. Ik weet nog niet of ik het ooit weer oppak. Eigenlijk heb ik er niet veel zin meer in, ook omdat ik de foto’s die ik de moeite waard vind, op mijn Instagram zet. Voor mijn gevoel doe ik veel dingen dan dubbel, dus vandaar dat ik deze keuze maak.

Ik bedank bij deze mijn vaste volgers die dus met dit blog de laatste keer een mail van mij krijgen. Bedankt voor je interesse!

Zo’n ree, dromerig in het veld, is ook mooi om te zien.

Grasmus:

Blauwborst:

Kemphaan:

Rietzanger:

Grutto:

Scholeksters:

Naast de gangbare soorten trof ik ook een purperreiger. Die zie ik niet vaak in het Lofargebied. Oftewel eigenlijk nooit. Deze soort komt hier misschien 1 keer per jaar even langs. En dan moet je er net op het juiste moment ook zijn… Ik zag ‘m in het riet met de telescoop, echt een sneaky vogel!

Lepelaar:

Witwangstern (zeldzaam):

Eén van de geoorde futen liet zich ook weer zien:

Begonnen met een zoogdier in het Lofargebied, en tot slot ook een zoogdier, zoef de haas rende mij voorbij.

Hierna gingen wij met vakantie met de camper. Inmiddels zijn we terug, maar heb nu heel veel foto’s uit te zoeken. Dus: wordt vervolgd!

Op één van de camera’s in onze tuin zag ik voor het eerst een appelvink. Deze had ik nog nooit in de tuin gezien, leuk! Geen al te beste foto, maar toch.

We zagen vlak bij huis een blauwe kiekendief man, maar hadden geen camera bij ons. Dus snel naar huis en weer terug “het laantje” in. Gelukkig vloog hij er nog:

De eerste zomertaling liet zich voorzichtig zien:

Het vrouwtje baardman was er ook weer:

In Stadskanaal trof ik een blauwborst op de grond, vlak voor m’n neus:

In het Lofargebied waren naast tureluurs en gele kwikstaarten ook weer kleine pleviertjes:

Erg mooi was het moment dat ik een kraanvogel zag:

Op een middag kreeg ik gelukkig ook het mannetje baardman voor de lens: 

De eerste rietzanger die ik hoorde verstopte zich voor mij:

Intussen waren groenpootruiters er weer en ook zag ik nog een late kramsvogel. Ik was blij ook weer een paar tapuiten te zien, een man en vrouw samen op een akker. Deze vogeltjes hebben het ook erg moeilijk omdat ze grondbroeders zijn, bij voorkeur in konijnenholen. 

Vrouwtje tapuit:

Mannetje tapuit:

De eerste grasmus die ik weer hoorde en zag was druk bezig z’n territorium aan te geven:

De bruine kiekendief liet zich weer zien, wel op afstand boven het riet:

Dat gold niet voor een ooievaar, die liep over gras te paraderen:

Graspieper op een muurtje:

Bij een uitstapje naar De Branden zat een vrouwtje roodborsttapuit ook erg mooi dichtbij:

Hier waren ook de bosruiters terug:

We waren het Paasweekend met de camper naar Friesland. Daar zat op de camping een gekraagde roodstaart. Die heeft ons al die vier dagen van zijn zang laten genieten:

In het Lofargebied waren de visdiefjes er ook weer, net als de diverse zwaluwen: oeverzwaluw, boerenzwaluw en huiszwaluw. Visdief:

Wat echt geweldig was: ik trof er een paartje geoorde futen. Kijk hoe mooi die zijn, ze waren er maar kort:

Op Koningsdag hoorde ik een snor, of eigenlijk twee. Toen ik probeerde een foto te maken kroop ‘ie weer naar beneden. En daar zag ik iets in mijn ooghoek bewegen… zat er notabene een draaihals vlak bij me! Dit is een soort specht, best zeldzaam en vaak op doortocht als je er eentje treft. Wat een geluksmomentje was dat! 

Toen de draaihals wegvloog richtte ik mijn aandacht weer op de snorrende snorren en gelukkig kreeg ik die ook nog in beeld:

Ook een mooie soort die ik weer zag in het Lofargebied is de steltloper. Ik zag er twee, erg ver weg, maar ik kreeg er wel eentje beter in beeld dan de ander:

Tot slot nóg een mooie soort die zich hier zelden laat zien: een roodhalsfuut. Deze zwom midden op de plas dus ook weer (te) ver weg. Via de telescoop heb ik met mijn telefoon een foto kunnen maken. Ook niet top, maar ja, soms moet je het er mee doen.

Zo leverde april ook weer mooie soorten op. 

 

Wat een heerlijk weer hadden we de afgelopen weken. Begin maart zagen we een ijsvogel en een groep wilde zwanen. De kleine vogeltjes lieten zich steeds meer zien, zoals rietgorzen. Overal zingende mannetjes en hier en daar een piepend vrouwtje. 

Man:

Vrouw: 

Buizerd aan het foerageren:

Een grote zilverreiger in broedkleed heb ik ook een aantal keren gezien:

Hier zag ik een buizerd met een kikker als prooi:

Thuis in de tuin zagen we steeds twee staartmezen, zo geinig die kleine pluizenbolletjes:

Aan het begin van de tweede week van maart zag ik de eerste bruine kiekendief weer in het Lofargebied. 

In de kast van de torenvalken had zich helaas weer een nijlgans verschanst. Gelukkig is de kast inmiddels opgeknapt en kan dit normaal gesproken niet meer gebeuren. Ik zie de torenvalken er regelmatig in de buurt, hopelijk komt het weer tot een nest.

De eerste grutto’s waren ook weer terug. Altijd leuk om die roep weer te horen. Ook waren er al een tijdje een paar tureluurs. In onze tuin zagen we een vuurgoudhaan, een heel klein vogeltje:

 Een erg leuk moment in het Lofargebied was wel dat ik een hermelijn zag in winterkleed. Dan zijn ze namelijk wit. Ik zag eerst een wit snuitje verschijnen: 

Daarna kwam ‘ie kort tevoorschijn en was ook gelijk weer uit beeld. Gelukkig kreeg ik hem wel op de foto:

Kon beter, maar ja het ging heel snel. Een ander zoogdier lag in het riet op de loer naar de eenden: een vos!

Bij Vriescheloo was een Indische gans tussen een groep grauwe ganzen:

Langzamerhand komen diverse steltlopers weer terug. Ik zag meerdere witgatjes in slootjes:

We zijn ook een keer naar Harkstede gereden om een Topper te zien. Dat is een eend die veel lijkt op een kuifeend. Wij hadden deze soort nog nooit gespot. Na een aantal meldingen daar hebben we een poging gedaan. Gelukkig zagen we al snel twee mannetjes, maar ja die afstand is altijd lastig (of de lenzen te kort). Ook zwommen ze steeds snel uit ons gezichtsveld. Foto’s voor verbetering vatbaar, maar toch een nieuwe soort:

In het Lofargebied was een baardman vrouw mooi in mijn zicht aan het zoeken naar iets eetbaars:

De eerste blauwborst liet zich ook weer horen, ver weg voor een mooie foto maar gelukkig heb ik die weken later nog wel kunnen maken. Dit was de eerste die ik weer hoorde en zag:

De volgende dag was het heel ander weer, de zon scheen en gelukkig zat er een blauwborst dichterbij, wat een verschil:

Dit waren de foto’s van deze maand. April is in de maak!

Als je mijn actuele foto’s wil zien, volg me dan op Instagram. Daar plaats ik regelmatiger.