Vrijdag zijn we vertrokken voor een paar dagen met de camper. We wilden rond de Dollard naar Norderney en zijn begonnen in Uithuizen om een antiekboerderij te bezoeken. Op aanraden van een vriendin omdat daar ook onderdelen van het boerenbont servies verkocht werden. Ik heb een leuke kommenset gescoord en een kopje. Toen we uiteindelijk richting Duitsland reden kwamen we door de Reiderwolderpolder. een prachtige bloemenzee van kleurrijke tulpen. Natuurlijk even gestopt om wat foto’s te maken, hiervoor hoef je niet naar de drukke Keukenhof ;-). Het was erg rustig op een stel Duitsers na. De vrouw toog met het mobieltje in de hand, dwars door de velden. Ongelooflijk hoe onfatsoenlijk.
Een eindje verder richting Nieuwe Statenzijl troffen we een prachtig koolzaadveld. De foto’s hierna zijn door Teijo gemaakt die even mijn camera wilde uittesten.
We hebben Nieuwe Statenzijl bezocht vanuit Duitsland. Grappig want we kwamen er langs en konden via een fiets/wandelpad naar hetzelfde punt als anders vanuit Nederland. Het uitzicht naar de Kiekkaaste, de enigste buitendijkse vogelkijkhut van ons land, is danig verpest door de windmolens op de achtergrond.
In de verte zagen we honderden brandganzen grazen, enkele vlogen dichterbij:
Mijn ega is kleurenblind, wat niet wil zeggen dat hij helemaal geen kleur ziet, maar veel tinten vallen weg. Daarentegen doen felle kleuren het heel goed bij hem:
buizerd
We vonden een plek op een camping bij Emden en hebben daar overnacht. Wordt vervolgd.
Vanmorgen was ik een vroege vogel, ik zat om 6 uur in de auto. Het was helder, dus kans op een mooie zonsopkomst. ‘s Morgens vroeg is het een kakofonie van vogelgeluiden, daar kan ik erg van genieten. Elke vogel zingt zijn lied…
Zoals verwacht kwam de zon mooi op, een vuurrode bol. Het wachten was op het licht om foto’s te kunnen maken. Ondertussen wist ik niet waar ik kijken moest, van alle kanten zongen de vogels en tussendoor hoempten de roerdompen. Net een orkest…
Doordat het vroeg zonlicht op de kant van het riet scheen, kleurde deze rietgorsman er mooi bij.
Deze bij had de pech rechtstreeks in een web te vliegen… Terwijl ik keek naar de bungelende bij, hoorde ik ineens een aantal baardmannen. Ze zaten laag in het riet en ik kon ze niet traceren. Tot er ineens een jong mannetje vrij dichtbij kwam. Dat is dan een mazzeltje!
De bruine kiekendief man was al druk bezig met het verzamelen van nestmateriaal. Prachtig om deze mooie roofvogel een tijdje te volgen
Blauwborsten lieten ook flink van zich horen, ze zaten vanmorgen wel steeds op grote afstand.
Reeën waren ook op verschillende plekken. Dit bokje ging er mooi voor staan, tussen de draden van de Lofarantennes:
De eerste jonge grauwe ganzen lieten zich ook zien:
Het mannetje van de roodborsttapuiten had het ontbijt verzameld:
Het vrouwtje zat een eindje verder:
Een reebokje was langs jonge boompjes aan het vegen, hij wil vast graag van zijn wintervacht af:
Zo waren er al gauw een paar uren voorbij. Ik heb weer genoten!
Afgelopen zondag waren we naar het Aekingerzand bij Appelscha. Na een overnachting met de camper hebben we daar een wandeling gemaakt. Het Aekingerzand wordt ook wel ‘Kale Duinen’ genoemd. Het gebied is nog een van de weinige plekken in ons land waar je zandverstuivingen vindt. Bomen als vliegdennen zijn hier kenmerkend. Ook lopen er schapen rond met nu nog kleine lammetjes er bij.
Een forse boom is hier omgewaaid.
De beuken waren nog niet uitgelopen maar dat zal deze week wel snel gaan nu het volop lenteweer wordt.
Soms leek het net of we op het strand waren:
Het licht was erg hard deze morgen en we hadden veel te maken met tegenlicht. Misschien moeten we er nog eens naar toe bij avondlicht. Het is een prachtig gebied met veel gezichten. Leuk om er eens een keer geweest te zijn.
Afgelopen zaterdag waren we naar de Weerribben. Het is nog vroeg in het seizoen maar er waren toch al purperreigers gespot, daar ging het mij om. In 2014 had ik voor het eerst een purperreiger gezien in het Lofargebied, maar die vloog net weg. Die foto verbeteren wil ik nog steeds graag. Het is niet helemaal gelukt, maar het gaat de goede kant op…. Bij aankomst stonden er al zes mensen op de uitkijktoren. Wij zagen gelijk een ‘reiger’ vliegen, maar de anderen zeiden dat het een blauwe was. Toch maakten we foto’s en wat bleek: het was een purperreiger. Conclusie: nooit luisteren naar wat anderen beter denken te weten…
Geen beste foto, dus hopen op een nieuwe kans. Even later vloog er wel een blauwe reiger:
En omdat driemaal scheepsrecht is, vloog er ook een grote zilverreiger:
Op grote afstand, dat wel. Al snel zagen we ook een bruine kiekendief vrouw op jacht:
Ook de man zagen we vliegen maar ik kreeg hem niet goed in beeld. Wie goed van zich liet horen was de tjiftjaf:
Een vinkenman had zich een tak opgezocht waar hij goed overzicht had en hij liet zijn liedje af en toe goed horen:
Bij het eerste vogelkijkpunt broeden inmiddels aalscholvers en lepelaars, net als op Texel bij De Geul, gezellig bij elkaar. Vanwege de afstand heb ik ze verder niet gefotografeerd. Het resultaat tot nu toe was fotografisch al niet te best. Onderweg naar het volgende kijkpunt zagen we twee lepelaars foerageren langs een sloot. Dat was dan weer mooi meegenomen.
Door het harde licht en de steeds wisselende bewolking met flink wat wind was het lastig fotograferen. De instellingen moesten steeds aangepast worden. Vooral op de lichte gebieden om overbelichting te voorkomen, zoals hier bij de lepelaars. Een eindje verder in een weiland zag ik ineens een grutto. Wat is het toch een mooie vogel met die bruine tinten.
Het uitkijkpunt waar we naartoe gingen lag nogal afgelegen in de Wieden. We hadden een prachtig uitzicht en zagen de winterse buien dan ook goed aan komen.
Grauwe ganzen waren ook hier volop aanwezig, sommige op het nest en anderen joegen achter elkaar aan.
En toen zagen we weer een reiger vliegen. Gauw foto’s gemaakt en ja hoor… opnieuw een purperreiger. Ook op afstand, maar toch dichterbij zodat de kleuren goed zichtbaar waren.
Het kan uiteraard nog vele malen beter, maar ik ben toch blij dat ik deze foto’s van de purperreiger heb kunnen maken.
Een paartje futen zwom voorbij:
Tegelijkertijd zagen we een roofvogel en we volgden hem omdat we niet zeker waren om welke soort het ging. Toen nam hij een duik en wisten we: visarend! We hadden dat gedrag vorig jaar in Duitsland herhaaldelijk gezien. Ook deze visarend vloog een flink eind weg, maar toch herkenbaar:
Toen we de uitkijktoren wilden verlaten begon het ineens hard te sneeuwen. We zagen die bui al aankomen, maar het was best even heftig. Beneden ons had ik al een knobbelzwaan op een nest zien zitten en ik maakte nog gauw wat foto’s van de zwaan in de sneeuw:
Al met al deze dag geen geweldige foto’s gemaakt, maar de laatste vind ik toch wel wat hebben. Wij hadden een leuke dag. Hierna gingen we met de camper naar Appelscha om te overnachten. Wordt vervolgd.
