Na een overnachting in Gulpen hadden we nog 2 nachten in Margraten geboekt. Omdat in Maastricht alle hotels (tenminste voor de normale prijzen) waren volgeboekt vanwege de concerten van André Rieu, kwamen we in Margraten terecht. We hebben van het ene naar het andere hotel een rondrit gemaakt in de omgeving met een stukje door België. Ook hier weer prachtige uitzichten op de fraaie landschappen.
In de tuin van het hotel stond een mooie fontein:
en een jong zwartkop vrouwtje zagen we in een boom:
Het mannetje zwartkop heeft een zwart petje en het vrouwtje dus een bruin petje, maar beide heten ze zwartkop 😉
Aan de overkant van het hotel zijn we ‘s avonds een eind het veld in gelopen. De ondergaande zon gaf mooie kleuren aan het landschap:
De volgende dag zijn we de Sint Pietersberg opgegaan. Daarover later meer.
We hadden een paar maanden geleden kaarten gekocht voor een concert van André Rieu op het Vrijthof in Maastricht. Het leek ons wel wat om zoiets mee te maken. Vanwege de afstand was het handig om ook te overnachten in de omgeving van Maastricht en we hebben er ook maar een paar dagen aan vastgeknoopt. Limburg is toch een mooie provincie dus we wilden er ook even van genieten! Op woensdagavond arriveerden we in Gulpen waar we ons eerste hotel geboekt hadden. Het was aan de voet van de Gulperberg. Nou is die berg niet bijzonder hoog, maar wel hoog genoeg om een mooi uitzicht vanaf te hebben. We zijn de volgende morgen voor zonsopkomst al de Gulperberg opgegaan om de kans op het maken van mooie landschapsfoto’s te vergroten.
Klik op de foto’s voor een grotere weergave.
De eerste levende wezens die we om kwart over vijf ‘s ochtends tegenkwamen was deze hazenfamilie. Ze bleven ook rustig zitten.
Vlak voor zonsopkomst begon de lucht al van kleur te veranderen en konden we intussen het mooie landschap bekijken.
Het is prachtig om de lucht langzamerhand te zien veranderen, vooral als de rode tinten van de zon er doorheen komen:
Een uurtje later ziet het er allemaal weer anders uit en het maakt ook nog verschil welke kant je opkijkt:
Een paar uur later reden we met de auto over de Gulperberg naar de andere kant. Toen heb ik onderstaande foto gemaakt. Wát een verschil steeds in licht!
Een tijdje terug was er een fotowedstrijd uitgeroepen door de Stichting 250/400. Veel mensen zullen zich afvragen wat dat betekent, 250/400. Daar gaat een stukje geschiedenis aan vooraf en dat kunt u lezen op genoemde website onder het kopje ‘historie’.
Kort samengevat is het 400 jaar geleden dat de Semslinie werd getrokken, de grens tussen toendertijd Drenthe en Westerwolde, nu de Provincies Drenthe en Groningen. Ook is het dit jaar 250 jaar geleden dat Het Stadskanaal is gegraven van Bareveld tot de Duitse grens bij Ter Apel, evenwijdig aan de Semslinie. Men heeft er bijna 100 jaar over gedaan want het gebeurde geheel handmatig op de schop! Hoef je tegenwoordig niet mee aan te komen…
Het had allemaal te maken met de turfafgraving van die tijd. Turf moest worden afgevoerd uit de Drentse Monden via het nieuwe Stadskanaal naar Groningen.
Het Stadskanaal gezien vanaf het vierde verlaat (Sapsverlaat) in Musselkanaal. Deze foto heb ik gemaakt in 2010. Klik voor grotere weergave.
Aangezien ik geboren en getogen ben in dit gebied, spreekt het hele gebeuren rond dit jubileum mij erg aan. Daarom heb ik meegedaan aan de fotowedstrijd en 1 van mijn foto’s is uitgekozen voor de expositie die bestaat uit 30 foto’s. Er waren bijna 90 inzendingen dus ik vind het erg leuk dat 1 van mijn foto’s ook geselecteerd is, het gaat om deze:
Bloembollen in de Veenkoloniën
Bloembollenvelden kennen we vooral van de bollenstreek in ons land, vooral Noord-Holland. In onze omgeving zijn er sinds een aantal jaren boeren die ook bloembollen kweken. De foto heb ik gemaakt in 2e Exloërmond, het dorp waar ik geboren ben. In de Veenkoloniën worden vooral aardappelen, bieten, maïs en granen verbouwd maar het is natuurlijk prachtig om deze kleurrijke bloemenvelden te zien bloeien.
De expositie van de 30 gekozen foto’s is in de polikliniek van het Refaja Ziekenhuis in Stadskanaal te zien tot 28 augustus.
Met het warme weer van de afgelopen week kom je tot weinig activiteiten als dat niet echt nodig is. Al zittend in de tuin viel mijn oog dan ook steeds op insecten die op de bloemen zitten. Graag zou ik wat meer vlinders in de tuin zien, dat is dit jaar tot nu toe echt veel minder dan anders. Wij doen er van alles aan, zoals nieuwe planten gekocht die vlinder- en insectenlokkend zouden zijn. De planten hebben we nu een week, maar het werkt wel! Heel veel bijen en allerlei vliegen. Ik ken ze niet van naam meestal. Vlinders komen langzamerhand ook wat meer. Wat erg leuk was afgelopen zondag, was een kolibrievlinder te zien! Boven de nieuwe verbena (ook vlinderlokkend dus!) zag ik ‘m vliegen. Gauw foto’s gemaakt. Het beestje is zó snel… maar gelukkig wel een paar duidelijke foto’s kunnen maken (voor een grotere weergave: klik even op de foto’s):
Je ziet hier goed hoe hij zich met de snelle vleugelbeweging in balans houdt boven de bloem. Met de lange roltong haalt hij nectar uit de bloemkelken. Deze dagactieve nachtvlinder komt uit Zuid-Europa. Plant zich hier voort en de meesten vliegen in het najaar weer terug.
Op de margrieten zitten steeds verschillende insecten, waaronder deze vlieg. Leuk om te experimenteren met de macrolens.
Ik vind het een uitdaging om de facetogen zo scherp mogelijk te krijgen bij insecten. Maar allerlei factoren maken dat moeilijk, vooral als je buiten foto’s maakt. De wind is dan vooral een spelbreker. Verder zijn de insecten natuurlijk erg beweeglijk, dus dat is ook lastig. Bij deze bessenzweefvlieg is het me redelijk gelukt, ondanks de beperkte scherptediepte. Want voor de verandering had ik het diafragma van de macrolens helemaal open, op 2.8, om een mooie onscherpe achtergrond te krijgen en de onscherpte geeft een wat dromerig beeld aan de bloemen.
Hier zie je hoe hij met z’n tong de bloemen aftast op zoek naar nectar.
Afgelopen week was er ook nog een mooie libel, een platbuik vrouwtje:
