Op één van de camera’s in onze tuin zag ik voor het eerst een appelvink. Deze had ik nog nooit in de tuin gezien, leuk! Geen al te beste foto, maar toch.

We zagen vlak bij huis een blauwe kiekendief man, maar hadden geen camera bij ons. Dus snel naar huis en weer terug “het laantje” in. Gelukkig vloog hij er nog:

De eerste zomertaling liet zich voorzichtig zien:

Het vrouwtje baardman was er ook weer:

In Stadskanaal trof ik een blauwborst op de grond, vlak voor m’n neus:

In het Lofargebied waren naast tureluurs en gele kwikstaarten ook weer kleine pleviertjes:

Erg mooi was het moment dat ik een kraanvogel zag:

Op een middag kreeg ik gelukkig ook het mannetje baardman voor de lens: 

De eerste rietzanger die ik hoorde verstopte zich voor mij:

Intussen waren groenpootruiters er weer en ook zag ik nog een late kramsvogel. Ik was blij ook weer een paar tapuiten te zien, een man en vrouw samen op een akker. Deze vogeltjes hebben het ook erg moeilijk omdat ze grondbroeders zijn, bij voorkeur in konijnenholen. 

Vrouwtje tapuit:

Mannetje tapuit:

De eerste grasmus die ik weer hoorde en zag was druk bezig z’n territorium aan te geven:

De bruine kiekendief liet zich weer zien, wel op afstand boven het riet:

Dat gold niet voor een ooievaar, die liep over gras te paraderen:

Graspieper op een muurtje:

Bij een uitstapje naar De Branden zat een vrouwtje roodborsttapuit ook erg mooi dichtbij:

Hier waren ook de bosruiters terug:

We waren het Paasweekend met de camper naar Friesland. Daar zat op de camping een gekraagde roodstaart. Die heeft ons al die vier dagen van zijn zang laten genieten:

In het Lofargebied waren de visdiefjes er ook weer, net als de diverse zwaluwen: oeverzwaluw, boerenzwaluw en huiszwaluw. Visdief:

Wat echt geweldig was: ik trof er een paartje geoorde futen. Kijk hoe mooi die zijn, ze waren er maar kort:

Op Koningsdag hoorde ik een snor, of eigenlijk twee. Toen ik probeerde een foto te maken kroop ‘ie weer naar beneden. En daar zag ik iets in mijn ooghoek bewegen… zat er notabene een draaihals vlak bij me! Dit is een soort specht, best zeldzaam en vaak op doortocht als je er eentje treft. Wat een geluksmomentje was dat! 

Toen de draaihals wegvloog richtte ik mijn aandacht weer op de snorrende snorren en gelukkig kreeg ik die ook nog in beeld:

Ook een mooie soort die ik weer zag in het Lofargebied is de steltloper. Ik zag er twee, erg ver weg, maar ik kreeg er wel eentje beter in beeld dan de ander:

Tot slot nóg een mooie soort die zich hier zelden laat zien: een roodhalsfuut. Deze zwom midden op de plas dus ook weer (te) ver weg. Via de telescoop heb ik met mijn telefoon een foto kunnen maken. Ook niet top, maar ja, soms moet je het er mee doen.

Zo leverde april ook weer mooie soorten op.