Zo’n ree, dromerig in het veld, is ook mooi om te zien.

Grasmus:

Blauwborst:

Kemphaan:

Rietzanger:

Grutto:

Scholeksters:

Naast de gangbare soorten trof ik ook een purperreiger. Die zie ik niet vaak in het Lofargebied. Oftewel eigenlijk nooit. Deze soort komt hier misschien 1 keer per jaar even langs. En dan moet je er net op het juiste moment ook zijn… Ik zag ‘m in het riet met de telescoop, echt een sneaky vogel!

Lepelaar:

Witwangstern (zeldzaam):

Eén van de geoorde futen liet zich ook weer zien:

Begonnen met een zoogdier in het Lofargebied, en tot slot ook een zoogdier, zoef de haas rende mij voorbij.

Hierna gingen wij met vakantie met de camper. Inmiddels zijn we terug, maar heb nu heel veel foto’s uit te zoeken. Dus: wordt vervolgd!

Op één van de camera’s in onze tuin zag ik voor het eerst een appelvink. Deze had ik nog nooit in de tuin gezien, leuk! Geen al te beste foto, maar toch.

We zagen vlak bij huis een blauwe kiekendief man, maar hadden geen camera bij ons. Dus snel naar huis en weer terug “het laantje” in. Gelukkig vloog hij er nog:

De eerste zomertaling liet zich voorzichtig zien:

Het vrouwtje baardman was er ook weer:

In Stadskanaal trof ik een blauwborst op de grond, vlak voor m’n neus:

In het Lofargebied waren naast tureluurs en gele kwikstaarten ook weer kleine pleviertjes:

Erg mooi was het moment dat ik een kraanvogel zag:

Op een middag kreeg ik gelukkig ook het mannetje baardman voor de lens: 

De eerste rietzanger die ik hoorde verstopte zich voor mij:

Intussen waren groenpootruiters er weer en ook zag ik nog een late kramsvogel. Ik was blij ook weer een paar tapuiten te zien, een man en vrouw samen op een akker. Deze vogeltjes hebben het ook erg moeilijk omdat ze grondbroeders zijn, bij voorkeur in konijnenholen. 

Vrouwtje tapuit:

Mannetje tapuit:

De eerste grasmus die ik weer hoorde en zag was druk bezig z’n territorium aan te geven:

De bruine kiekendief liet zich weer zien, wel op afstand boven het riet:

Dat gold niet voor een ooievaar, die liep over gras te paraderen:

Graspieper op een muurtje:

Bij een uitstapje naar De Branden zat een vrouwtje roodborsttapuit ook erg mooi dichtbij:

Hier waren ook de bosruiters terug:

We waren het Paasweekend met de camper naar Friesland. Daar zat op de camping een gekraagde roodstaart. Die heeft ons al die vier dagen van zijn zang laten genieten:

In het Lofargebied waren de visdiefjes er ook weer, net als de diverse zwaluwen: oeverzwaluw, boerenzwaluw en huiszwaluw. Visdief:

Wat echt geweldig was: ik trof er een paartje geoorde futen. Kijk hoe mooi die zijn, ze waren er maar kort:

Op Koningsdag hoorde ik een snor, of eigenlijk twee. Toen ik probeerde een foto te maken kroop ‘ie weer naar beneden. En daar zag ik iets in mijn ooghoek bewegen… zat er notabene een draaihals vlak bij me! Dit is een soort specht, best zeldzaam en vaak op doortocht als je er eentje treft. Wat een geluksmomentje was dat! 

Toen de draaihals wegvloog richtte ik mijn aandacht weer op de snorrende snorren en gelukkig kreeg ik die ook nog in beeld:

Ook een mooie soort die ik weer zag in het Lofargebied is de steltloper. Ik zag er twee, erg ver weg, maar ik kreeg er wel eentje beter in beeld dan de ander:

Tot slot nóg een mooie soort die zich hier zelden laat zien: een roodhalsfuut. Deze zwom midden op de plas dus ook weer (te) ver weg. Via de telescoop heb ik met mijn telefoon een foto kunnen maken. Ook niet top, maar ja, soms moet je het er mee doen.

Zo leverde april ook weer mooie soorten op. 

 

Wat een heerlijk weer hadden we de afgelopen weken. Begin maart zagen we een ijsvogel en een groep wilde zwanen. De kleine vogeltjes lieten zich steeds meer zien, zoals rietgorzen. Overal zingende mannetjes en hier en daar een piepend vrouwtje. 

Man:

Vrouw: 

Buizerd aan het foerageren:

Een grote zilverreiger in broedkleed heb ik ook een aantal keren gezien:

Hier zag ik een buizerd met een kikker als prooi:

Thuis in de tuin zagen we steeds twee staartmezen, zo geinig die kleine pluizenbolletjes:

Aan het begin van de tweede week van maart zag ik de eerste bruine kiekendief weer in het Lofargebied. 

In de kast van de torenvalken had zich helaas weer een nijlgans verschanst. Gelukkig is de kast inmiddels opgeknapt en kan dit normaal gesproken niet meer gebeuren. Ik zie de torenvalken er regelmatig in de buurt, hopelijk komt het weer tot een nest.

De eerste grutto’s waren ook weer terug. Altijd leuk om die roep weer te horen. Ook waren er al een tijdje een paar tureluurs. In onze tuin zagen we een vuurgoudhaan, een heel klein vogeltje:

 Een erg leuk moment in het Lofargebied was wel dat ik een hermelijn zag in winterkleed. Dan zijn ze namelijk wit. Ik zag eerst een wit snuitje verschijnen: 

Daarna kwam ‘ie kort tevoorschijn en was ook gelijk weer uit beeld. Gelukkig kreeg ik hem wel op de foto:

Kon beter, maar ja het ging heel snel. Een ander zoogdier lag in het riet op de loer naar de eenden: een vos!

Bij Vriescheloo was een Indische gans tussen een groep grauwe ganzen:

Langzamerhand komen diverse steltlopers weer terug. Ik zag meerdere witgatjes in slootjes:

We zijn ook een keer naar Harkstede gereden om een Topper te zien. Dat is een eend die veel lijkt op een kuifeend. Wij hadden deze soort nog nooit gespot. Na een aantal meldingen daar hebben we een poging gedaan. Gelukkig zagen we al snel twee mannetjes, maar ja die afstand is altijd lastig (of de lenzen te kort). Ook zwommen ze steeds snel uit ons gezichtsveld. Foto’s voor verbetering vatbaar, maar toch een nieuwe soort:

In het Lofargebied was een baardman vrouw mooi in mijn zicht aan het zoeken naar iets eetbaars:

De eerste blauwborst liet zich ook weer horen, ver weg voor een mooie foto maar gelukkig heb ik die weken later nog wel kunnen maken. Dit was de eerste die ik weer hoorde en zag:

De volgende dag was het heel ander weer, de zon scheen en gelukkig zat er een blauwborst dichterbij, wat een verschil:

Dit waren de foto’s van deze maand. April is in de maak!

Als je mijn actuele foto’s wil zien, volg me dan op Instagram. Daar plaats ik regelmatiger. 

Op de terugweg van Texel hebben we nog een uitstapje naar Lauwersoog gemaakt. Feit was namelijk dat op Texel mij een paarse strandloper voor de neus wegvloog vanwege wandelaars. Zou voor mij een nieuwe soort zijn. In Lauwersoog zaten ze ook, vandaar. We zagen een klein groepje rusten, samen met een paar steenlopers. En zowat allemaal met de kop in de veren. Dan is het wachten tot er eentje opkijkt en gelukkig was dat het geval:

Eenmaal weer thuis ging ik een dag later weer een rondje door het Lofargebied rijden. Het was er behoorlijk rustig, misschien ook doordat deze havik op de loer zat:

In de omgeving van Stadskanaal was een hele zeldzame gans gespot, een Hutchin’s Canadese Gans. Tja daar ging ik wel even kijken natuurlijk. Gelukkig was Rik aanwezig, degene die deze bijzondere vogel als eerste gespot heeft. Al jaren hoopt hij op een bijzondere soort, wekelijks doorzocht hij groepen ganzen hiervoor. En dan de euforie als zoiets in je beeld komt, geweldig! Rik zocht de vogel voor me op in mijn eigen telescoop en zodoende heb ik ‘m prachtig gezien. Maar dan nog een foto maken… Kluns als ik ben, lukte dat voor geen meter (ver weg ook altijd die beesten…) En die vogel stond ook niet echt stil dus dat hielp ook niet. En dan was ik ‘m weer kwijt in beeld… kortom, niet best. Maar ik heb een beetje een bewijsplaatje, het gaat om de vogel in het midden, ging natuurlijk in een greppel liggen zich te poetsen:

Na werktijd is Teijo ook nog gaan kijken en die had meer geluk, dus bij deze zijn foto:

Maar toch een nieuwe soort! Op dit moment van schrijven wordt deze gans gezien in Friesland. 

En omdat we toch mooi bezig waren met nieuwe soorten, viel mijn oog op een ijsduiker die in het Paterswoldse Meer rondzwom. Gezien de vele foto’s zat deze ook ver weg, maar ja, wie niet waagt die niet wint.

Wij op een gegeven moment ook even die kant op, zo ver is het niet. En zowaar, we hadden ‘m snel gespot… midden op het meer… Helaas kwam er ook nog een of andere boot langs te baggeren of zo waardoor de ijsduiker enige tijd uit beeld was. Maar we zagen ‘m terug. Heel wat foto’s verder zijn we weer op huis aan gegaan. Deze foto was de ‘beste’ die ik uit de serie kon vinden:

Mijn lijst van vogelsoorten staat nu op 285.

In onze tuin op de wildcamera kwam ook weer eens wat anders voorbij dan de diverse buurtkatten. Ik zag een fazanthaan, houtduiven en Turkse tortels met takjes slepen, maar ook een bruine rat (brrr) en notabene twee bunzings! Feit is dat in de buurt en naast ons nogal wat vee en kippen worden gehouden de laatste jaren, dus of het daar mee te maken heeft? In elk geval zag ik de rat maar 1 keer maar één van de bunzings meerdere keren. Deze rent min of meer door onze tuin naar die van de buren, hij blijft niet gelukkig. Toch heel apart!

Dit was het wat betreft de maand februari. Ik zie uit naar maart, de maand waarin de blauwborst weer terugkomt. En al die andere kleine zangvogeltjes die onderweg zijn vanuit warmere oorden!