Gisteren probeerde ik in de tuin een hommel op de foto te krijgen, maar dat lukte niet best omdat het beestje behoorlijk snel van de ene naar de andere bloem ging. Ook bij de vijver en daarbij kwam ik nogal op het randje. En net als je het dan niet verwacht, maak je een leuke foto. Althans dat is mijn idee… ik dacht echt dat deze foto onduidelijk zou zijn maar hij is best leuk geworden:
Dit diertje lag stuiptrekkend op de grond. Normaal gesproken heb ik niets met een wesp, maar het gaf mij nu de gelegenheid om hem/haar eens van dichtbij te bekijken. Het was een groot dier, wel 2,5 cm. Volgens mijn dochter zou het een koningin kunnen zijn, misschien is dat zo. In ieder geval was het beestje een poosje later dood en heb ik hem/haar op de mestbult gelegd 
, terug naar de natuur.
Als je regelmatig afval uit de keuken in een compostvat doet, krijg je na verloop van tijd vanzelf mooie compost:
Dit kon ik (gedeeltelijk) mooi gebruiken om een stukje grond voor de padliggers mee te verrijken. 
Padliggers zijn bonen dus, deze soort (stamslabonen) is een traditie in onze familie van moeders kant en met het pootgoed wordt zorgvuldig omgesprongen. Gelukkig heb ik dit jaar ook een paar kunnen bemachtigen waardoor ik 3 rijtjes van 6 stammen kan kweken.
Een ander deel van de compost hebben we bij de stamrozen gedaan. Op een gegeven moment viel het me op dat er steeds iets van de compost op het pad lag. Gezien de staat van haar neusje kan er maar één de schuldige zijn:
Ze weet eigenlijk wel dat ze daar niet hoort te liggen, maar ze kan er toch ook niets aan doen dat die grond zo lekker ruikt?
Voor mijn werk was ik op landgoed Nienoord in Leek. De camera meegenomen want het was een mooie gelegenheid om te kijken of ik daar tussendoor nog opdrachten voor de cursus kon maken.
Het was best mooi weer die dag, wel veel wind maar dat zie je niet op de foto’s.
