Verder met wat vogels, het kijken naar en fotograferen van vogels is één van de dingen die gelukkig gewoon doorgang konden vinden dit jaar. Het is toch echt een raar jaar! Zo af en toe er even op uit om buiten te zijn, frisse lucht te happen en het hoofd even leeg te maken is gewoon heerlijk. Het is fijn dat dit ook dicht bij huis mogelijk is. Een paar keer ben ik naar de vijvertuin in Veendam geweest waar jaarlijks ijsvogels broeden. Het is bijzonder mooi om ijsvogels te kunnen zien. Er komen ook andere vogelsoorten voorbij die ook de moeite waard zijn, zoals dit waterhoen. Wat een mooi ‘voorhoofd’ toch?

Grote bonte specht:

Een tjiftjaf:

Zwartkop man:

Geelgors:

Witte kwikstaart:

Groenling:

Wilde eend:

Een gaai:

Zanglijster:

en dat gaat zo door met allerlei vogels totdat je de eerste ijsvogel in de gaten hebt….

Op een gegeven moment ging dit mannetje in ‘paalhouding’, dat zie je roerdompen ook doen. Zo typisch, had ik bij ijsvogels nog niet eerder gezien. Waarschijnlijk was er een roofvogel in de buurt…

Het vrouwtje was ook aanwezig:

Ze waren duidelijk met een nest bezig:

Soms leek er een derde vogel in het spel… wat later ook zo bleek te zijn. De indringer werd met veel kabaal verjaagd:

Tot slot zag ik nog een beflijster:

De vlinders hebben het moeilijk, dat horen we de laatste tijd vaak. Toch zie je af en toe mooie exemplaren, zij het echt wel minder dan voorgaande jaren. Hier wat foto’s van de vlinders die ik dit jaar heb gezien.

Zo aan het begin van de herfst hebben we nog een paar mooie dagen wat weer zeer gunstig is voor de vlinders. Inmiddels vliegt er een derde generatie klein koolwitjes. Op de bessen van onze kamperfoelie stikt het van de Atalanta’s., ze hangen zelfs op de kop:

Ter afsluiting: op de valreep zag ik eindelijk, dit jaar voor het eerst, weer een kolibrievlinder. Ze zijn best klein en ontzettend snel. Na meerdere pogingen kreeg ik ‘m toch mooi op de foto:

Kolibrievlinders zijn nachtvlinders die ook overdag actief zijn. Ze danken hun naam aan de snelle vleugelslag zoals die ook bij de kolibries kenmerkend zijn. Ook kolibries hangen stil boven planten door hun vleugels heel snel te bewegen zodat ze in de vlucht de nectar uit de planten kunnen drinken.

In het Lofargebied dat ik regelmatig bezoek, kun je veel verschillende vogelsoorten treffen. In het voorjaar, als de takken nog niet vol bladeren zitten en het riet nog kaal, dan laten ze zich beter zien. Maar vaak moet je ook gewoon geluk hebben en op het juiste moment op de juiste plaats zijn.

Tussendoor nog een stilleven gemaakt van witlof:

Verder nog wat bloemen:

Tot slot nog een foto van een oranjetipje, gespot op een vroege ochtend in april:

In het Lofargebied kwam ik deze mooie roodborsttapuit man tegen.

Naast de vele graspiepers zie ik af en toe een waterpieper.

“Alleen op de wereld”

Hij was er ook weer:

Blauwborst:

Capriolen:

Grutto’s:

Winterkoning thuis op de schutting:

Grote zilverreigers en blauwe reigers hebben hier overnacht:

Dit koppel houtduiven heeft dit jaar zeker drie keer een nest gehad:

Rietzanger:

Gehakkelde aurelia:

Boerenzwaluw:

Turkse tortel:

De maan (digiscoop):

Soms is het ‘s morgens vroeg gewoon mooi:

Wordt weer vervolgd…