Category Archives: Geen categorie

Februari: ijseend

Nog steeds zitten we regelmatig met koude, grijze dagen op een enkele zonnige dag na. Het voelt als een lange lange herfst en winter. Maar terwijl ik dit schrijf is het maart en warempel: de zon schijnt. Gelijk een heel ander beeld en gevoel!

Begin februari ben ik naar Harkstede gereden want daar was een ijseend aanwezig. Deze soort had ik al eens tijdens een vogelexcursie op Texel gezien door de telescoop van de excursieleider. Ook een foto gemaakt voor het bewijsplaatje, maar deze eend zat toen zo ver weg dat ‘ie amper te herkennen was. Dus dit was mijn kans om een betere foto te kunnen maken. De weersomstandigheden waren ook niet echt optimaal, maar er was gelukkig wel iets meer licht (lees: zon achter bewolking) dan de dag ervoor. En ik ben ook niet elke dag in de gelegenheid om te gaan twitchen,  dus soms moet ik dan gewoon gaan en maar zien wat het wordt. 

Toen ik op de locatie aankwam was er veel te zien wat betreft eenden, maar geen ijseend. Gelukkig zijn er bij dit soort bijzondere soorten meestal wel meer vogelaars ter plekke, in dit geval één, en hij wist mij te vertellen dat hij de ijseend al had gezien maar dat de eend was opgevlogen en even uit beeld was. In zo’n geval is het dan een kwestie van afwachten. Komt hij terug of niet? Soms kan het lang duren…

Maar toen, terwijl ik door de verrekijker naar een man brilduiker keek, vloog er iets door mijn beeld waarvan ik gelijk dacht”: hé dat kon de ijseend wel eens zijn. Op datzelfde moment kreeg ik een seintje van de andere vogelaar en dat bevestigde gelijk mijn vermoeden. Toen was het maar even en had ik de ijseend in de kijker. 

ijseend

Uiteraard komt zo’n vogel niet vlak voor je neus zitten, dat is logisch. Gelukkig zat ie wel op de eerste rij, vóór de vele smienten en krakeenden.

ijseend

Door flink inzoomen en op de computer nog weer wat croppen, ben ik uiteindelijk toch blij met het resultaat. Veel beter dan de foto die ik had. Dus missie geslaagd! En dan de vraag: wat is er zo bijzonder aan een ijseend? Op Waarneming.nl kun je dit over de ijseend lezen:

Status in Nederland

IJseenden broeden circumpolair, en overwinteren zeer talrijk in de Oostzee (enkele miljoenen exemplaren). Verder zuidelijk zijn IJseenden veel minder algemeen. IJseenden zijn in Nederland schaarse wintergasten, die vrijwel uitsluitend op zout water in de kustwateren worden waargenomen. Met enige regelmaat wordt een IJseend aangetroffen op zoet water in het binnenland, maar dit is zelden ver van zee. In de niet aan zee gelegen provincies is IJseend een grote zeldzaamheid.

De meeste vogels worden in Nederland waargenomen in de maanden oktober tot en met april. Gedurende de wintermaanden is met name de zeezijde van de Brouwersdam een goede plek om het uiterst fraaie winterkleed van deze eend te bewonderen. Een enkele maal blijft een vogel in de zomer hangen, waarbij het mogelijk is om het zomerkleed van de soort te aanschouwen. In 2019 werd een eerste broedgeval voor Nederland vastgesteld op de Marker Wadden (FL), dit paar heeft succesvol 4 jongen grootgebracht.

Verder zag ik in februari best veel wilde zwanen. Er zat een groep van in de twintig in de omgeving op verschillende locaties. Op een nat stuk landbouwgrond vermaakten ze zich ook wel met af en toe een modderbad: 

wilde zwaan

Een stel reigers ging elk hun eigen weg:

reigers

Helemaal achter in onze tuin heb ik een wildcamera. Daar zag ik weer eens een keep:

keep

Deze vogel lijkt veel op de bij ons bekende vink, de kepen bij ons zijn meest afkomstig uit Scandinavië en zien we alleen in de winterperiode. Ook een egel en een bosmuis kwamen op wildcamera voorbij.

In het Lofargebied zag ik een stel roodborsttapuiten. Dit keer zat het vrouwtje wat dichterbij en kon ik van haar een mooie foto maken:

roodborsttapuit

Geelgorzen vlogen op en in doken in het gras. En ineens kwam er eentje omhoog, mooi contrast dat geel met groen:

geelgors

Een groepje hazen zat bij elkaar, daarna renden ze rondjes en zaten ze weer bij elkaar, het is natuurlijk de rammeltijd:

hazen

En daar kwam alsnog het mannetje van de roodborsttapuiten poseren:

roodborsttapuit man

Januari: Niks bijzonders, of toch wel

We zijn inmiddels al bijna in de tweede week van februari. De tijd vliegt.
Begin januari zag ik een groep wilde zwanen. Het had ook gevroren en de plas was half bevroren maar daar hadden ze geen last van. Ik zag ze later overvliegen.

wilde zwanen

Een roodborsttapuit man genoot even van de zon:

roodborsttapuit

Even later zag ik een sperwer vrouw op kleine vogeltjes jagen. Als uitkijkpunt gebruikte ze daarna een stengel van een oude zonnebloem.

sperwer vrouw

Er werd op een gegeven moment een roodhalsgans gemeld. Ik wist dat er een hele grote groep ganzen zat, zowel kol- als toendrarietganzen. Later in die middag ben ik er nog even heen gereden maar helaas kon ik de roodhalsgans niet vinden tussen de honderden ganzen. Wel zag ik een paar buizerds ruzie maken:

ruziënde buizerds

Door de vorstperiode kwamen er blijkbaar veel muizen en mollen omhoog. Ik zag hele groepen reigers loeren op een dergelijke prooi.

reigers

Hier heeft een blauwe reiger waarschijnlijk een mol te pakken:

blauwe reiger met prooi

 Wat jammer is, is dat je vaak loslopende katten tegenkomt, zelfs in natuurgebieden. In onze tuin vind ik het ook erg smerig, loslopende katten uit de hele buurt die in je tuin poepen. Op de wildcamera heb ik wel eens vijf verschillende katten in één nacht in onze tuin gezien. 

kat jaagt op ganzen

In de vorstperiode zag ik ook een blauwe reiger op een stuk waar het water nog stroomde. Toen ik stopte met de auto vloog hij weg, maar ik had het raam open en hoorde een ijsvogel. Die zag ik achter de blauwe reiger aan vliegen. Ik dacht die komt vast terug, dus ben ik even blijven staan. Het duurde een paar minuten, maar daar was de ijsvogel weer! Wat een mazzeltje, het is zo’n mooie vogel om te zien. Ik zag hem (het is een mannetje) meerdere keren een visje vangen:

ijsvogel man met vis

Wat ook leuk is deze winter, is de invasie van grote barmsijzen. Dit zou zo om de tien-twaalf jaar gebeuren. Als vogels in het hoge noorden niet genoeg voedsel vinden dan komen ze vaker deze kant op. Deze vogels kunnen enorme afstanden afleggen. Je kunt ze treffen in groepen vinken, putters en andere sijzen. Ik zag ze vooral op en nabij elzenproppen, maar ook vaak op de grond:

grote barmsijs

grote barmsijs

Een week later waren we samen even op pad en zagen we een ijsvogelvrouwtje. Deze zat een eind weg, maar konden we toch even vastleggen. Heel mooi want wie weet heeft of krijgt ze een band met het mannetje in die buurt:

ijsvogel vrouw

Een paar dagen later zag ik een vrouw blauwe kiekendief aan het jagen:

blauwe kiekendief vrouw

Daarbij maakte ze allerlei capriolen:

blauwe kiekendief vrouw

In onze eigen tuin was weer eens een zwarte mees. Deze had ik al een paar jaar niet gezien. Daarom kan ie er best geweest zijn natuurlijk, dat weet je nooit. Maar nu zag ik ‘m op de camera en kon gauw wat foto’s maken. Hij deed zich tegoed aan de vetbollen:

zwarte mees

Vanuit mijn schuiltentje in de tuin kon ik later een gaai fotograferen:

gaai

Deze zijn erg schuw, maar gelukkig bleef ‘ie een poosje zitten. Tot slot nog een roodborst, die de boel altijd van een afstandje zit te observeren:

roodborst

Dit was mijn overzicht van januari.

Nieuwe soorten in 2023

Het is elk jaar afwachten of er de mogelijkheid is om een ‘nieuwe soort’ te scoren. En wonder boven wonder gebeurt dat nog steeds, gelukkig! Een paar heb ik hier al eerder getoond, maar voor het hele overzicht staan ze er even opnieuw bij:

Het begon dit jaar in februari met een Middelste bonte specht. Tijdens een excursie van Birdingholland hoorden en zagen we deze in Eelde.

middelste bonte specht

In april werd een mannetje witoogeend gespot in de Veenhuizerstukken in Stadskanaal. Gelukkig vond ik ‘m ook.

witoogeend

Eind april, ook in Stadskanaal, zat een sneeuwgans. Hier heb ik ook lang op gehoopt om deze nog eens te zien. Ook dat is gelukt:

sneeuwgans

Een paar dagen later kwam daar een draaihals bij:

draaihals

In mei waren we met de camper in Noorwegen. Daar zag ik voor het eerst een Noordse gele kwikstaart.  Deze vogels zijn tijdens de vogeltrek ook wel eens in ons land te zien, als ze van hun broedgebied in Scandinavië naar Afrika gaan om te overwinteren. De donkere kop van de mannetjes valt echt op. De lichtomstandigheden waren niet best toen ik deze foto maakte, maar het bewijsplaatje is gemaakt!

Noordse gele kwikstaart

Soms heb je echt vreselijk mazzel wanneer er een best zeldzaam vogeltje voor je neus in een struik gaat zitten. Op vogeleiland Runde waren wij eind mei aangekomen en na de lange zit ging ik even de benen strekken. Ik nam de camera mee zonder telelens maar met een kleine zoomlens omdat ik me even op de mossen die op de rotsen zaten wilde focussen. Maar er landde dus een bruin vogeltje in een struik vlak voor me en in een reflex maakte ik een foto. Gelijk balend omdat ik de telelens er niet op had. En slechts één foto kon maken want toen was het vogeltje weer gevlogen. Toen ik aan de hand van de kenmerken opzocht welke vogel het zou kunnen zijn, kwam ik uit op een bosgors. In óns land zeer zeldzaam maar ze broeden wel en Noorwegen en Zweden. Later troffen we een stel uit België en de man van het stel had mijn foto gezien op waarneming.nl. Toevallig had hij er ook naar gezocht want hij hóórde hem zingen maar zag ‘m niet. En zo samen konden we toch concluderen dat het echt om een bosgors ging. Een hele mooie waarneming!

Bosgors

In juni hoorde ik van een kennis over een locatie waar een buidelmees zou zitten. Deze soort is in ons land zeldzaam en locaties worden volledig afgeschermd op waarneming.nl. Maar zoals dat gaat hoor je soms toch via anderen of social media over een plek waar ze gezien zijn. Wij zijn er op een vroege zondagochtend naar op zoek gegaan en vonden na een tijdje inderdaad een buidelmees. Prachtige vogel!

Buidelmees

Tot slot, (alhoewel het jaar nog niet helemaal om is dus wie weet), zat er in oktober bij Wildervank een steppekievit. Deze was erg moeilijk te vinden maar gelukkig zijn er soms ook behulpzame vogelaars die even een aanwijzing geven als je ter plekke bent. Zoek maar eens één afwijkende kievit in een groep kieviten. Erg lastig, helemaal als ze opvliegen. Maar na een poosje speuren heb ik ook deze zeer zeldzame steppekievit gevonden.

Steppekievit

En hiermee heb ik 274 verschillende soorten vogels op de foto (en op mijn lijstje). Volgend jaar hoop ik daar nog echt wel wat aan toe te voegen. Bijvoorbeeld: een wespendief en een zwartkopmeeuw zijn soorten die nu hoog op mijn wensenlijst staan.  Dus wie weet…

Voor nu wens ik mijn volgers en lezers fijne Kerstdagen en een goed nieuw jaar. Wat er momenteel speelt in de wereld maar ook in de maatschappij om ons heen maakt alles wel deprimerend. Dus we blijven er lekker op uitgaan, in de buitenlucht en vogels kijken!

Ze zijn er weer

Waar ik elk voorjaar naar uitkijk: blauwborsten en andere vogels die terugkeren van hun overwinteringsplek. Zo zag ik de eerste boerenzwaluw al.  Meestal is het de laatste week van maart dat ik de eerste blauwborst weer hoor. Maar dit jaar niet, pas gisteren was het raak. Zodra ik de eerste tonen hoor van deze zang… geweldig moment!!

blauwborst

Vandaag zag ik de eerste tapuit (vrouwtje) weer in het Lofargebied. De tapuit is voor zover bekend, de verst trekkende zangvogel. Het is een bedreigde soort en staat op de Rode Lijst.

tapuit

Wat ook mooi was de afgelopen week, is dat ik weer een nieuwe soort op mijn vogellijst kon plaatsen. In de Veenhuizerstukken bij Stadskanaal zwom een mannetje witoogeend. Een zeldzame soort voor ons land.

witoogeend

En de eerste zomertaling van dit jaar heb ik ook weer gespot:

zomertaling

Wat gisteren ook een mooi moment was: ik hoorde en zag een ijsvogel. Deze flitste langs mij bij het Achterste Diep en ging verderop in het riet zitten. Op grote afstand natuurlijk, maar dichterbij gaan was geen optie want dan zou hij vast en zeker wegvliegen:

ijsvogel

Graspiepers zijn beter benaderbaar. Ze zitten, zoals de naam al aangeeft, vaak in het gras en broeden ook op de grond. Vandaar dat mensen hun honden aangelijnd moeten houden in de natuur! Helaas zijn er altijd hondeneigenaars die blijven roepen “mijn hond doet niets”…
Graspiepers zitten soms ook op borden en paaltjes en zijn dan mooi te fotograferen:

Baardmannen kun je ook in de winter zien, maar mijn ervaring is dat ze zich slecht laten zien. Regelmatig hoor ik ze in het riet. Als je dan een poosje blijft staan op één plek dan wil er nog wel eens eentje tevoorschijn komen. Eerst zag ik een mannetje scharrelen maar deze kwam niet goed tevoorschijn:

baardman

Toen ik weer voor me keek zag ik ineens een vrouwtje zitten, door de schutkleur viel ze haast niet op:

vrouw baardman

Ik krijg wel eens de vraag of ik mijn foto’s ook bewerk. Het antwoord is: nee… bij voorkeur niet. Alle foto’s maak ik zowel in jpeg (kant en klaar uit de camera) als in RAW (onbewerkt). Ik zie ze dus naast elkaar in Lightroom, het fotoprogramma dat ik gebruik. Dit programma biedt een hele goede manier om je database bij te houden. Maar door de pijnklachten in mijn handen kan ik niet zo veel met de computer bezig als ik wel zou willen. Daarom ben ik blij met de jpeg foto’s zoals die uit mijn camera komen want daar hoef ik niets aan te doen. 
Er zijn veel (natuur)fotografen die zweren bij het fotograferen in RAW. Ze vinden zelfs dat je dat móet doen. Nou, ik vind van niet. Want zoals de jpegs uit mijn camera komen krijg ik ze niet ontwikkeld vanuit RAW. Zal aan mij liggen, maar ik ben blijk dat het niet nodig is. Gelukkig hoef ik de kost er niet mee verdienen en is het een heerlijke hobby!