Tijdens de wandeling door het veld gisteren hoorde ik de begeleider zeggen dat hij een mannetje kievit zag door zijn verrekijker. Iemand anders vroeg: hoe weet je nou op zo’n afstand dat het een mannetje is? ‘Uit ervaring’ zei hij. Vanmorgen zag ik twee kieviten bij een plas water. Toen dacht ik terug aan dat gesprek van gister en ik keek eens goed naar die twee kieviten, warempel er is echt wel verschil. Nooit op gelet eigenlijk.

Het vrouwtje heeft een kortere kuif en een lichtere kin.

Het mannetje oogt in het geheel wat donkerder. Ze hebben prachtig gekleurde veren die in de zon heel mooi glanzen. In de vlucht zijn het weer heel andere vogels…