Bij ons in de buurt staat een hele oude schuur waar ik bijna dagelijks langs kom. Ik heb een vermoeden dat ‘ie binnenkort afgebroken wordt, een aantal grote bomen rondom is al weggehaald. Afgelopen week dacht ik dat het eigenlijk best mooi is om te zien hoe oud en vervallen zo’n schuur er uit ziet. Mooi van lelijkheid eigenlijk… Het jaartal 1814 staat in de voorgevel, best oud dus. Vandaag ben ik op de fiets gestapt en heb er wat foto’s gemaakt.
Tegenwoordig is er veel aandacht voor “Urban Exploration Photography” – een stroming in de fotografie die de schoonheid van verval toont. Sommigen gaan daar erg ver in, die gaan binnen in vervallen gebouwen foto’s maken, vaak op verboden terrein. Ik zag nergens een bordje dat ik er niet mocht komen, de schuur staat langs een boerenlandweg. Toch stond in een mum van tijd de buurman van de schuur naast mij met de armen over elkaar, zo van: wat moet dat? Ik zei: “mooi hè? die oude schuur”. Hij: “hm.. rommel.. gaat er af, gelukkig. Waarom maak je een foto van die rommel?” Ik: “voor de lol, ik maak graag foto’s en hoe langer ik er naar kijk hoe mooier ik ‘t vind”. Hij: “o, nou ja” en liep weer weg.. “moie” kwam er nog net uit…
De zon scheen fel en daarom heb ik het polarisatiefilter gebruikt. Verder heb ik (zonder statief want ik was op de fiets) bij een aantal foto’s drie belichtingsstops gebruikt en die later samengevoegd tot een HDR. Dat geeft net even beter de sfeer weer dan één foto. Soms een dramatisch effect, maar dat ligt voor een groot deel aan de bewerking van de fotograaf. De lucht bij de eerste foto bijvoorbeeld, was wel blauw, maar ook weer niet zó blauw. Nu ben ik niet zo handig met Photoshop, hopelijk komt dat nog zodat ik dat soort kleurafwijkingen kan oplossen.
Eén van de deuren stond op een kier, ik heb wel even geduwd maar hij gaf niet mee. Toen maar door de opening even een foto gemaakt:
Dit ziet er toch echt uit alsof het op instorten staat…
