Afgelopen zaterdag waren we naar de Weerribben. Het is nog vroeg in het seizoen maar er waren toch al purperreigers gespot, daar ging het mij om. In 2014 had ik voor het eerst een purperreiger gezien in het Lofargebied, maar die vloog net weg. Die foto verbeteren wil ik nog steeds graag. Het is niet helemaal gelukt, maar het gaat de goede kant op…. Bij aankomst stonden er al zes mensen op de uitkijktoren. Wij zagen gelijk een ‘reiger’ vliegen, maar de anderen zeiden dat het een blauwe was. Toch maakten we foto’s en wat bleek: het was een purperreiger. Conclusie: nooit luisteren naar wat anderen beter denken te weten…

Geen beste foto, dus hopen op een nieuwe kans. Even later vloog er wel een blauwe reiger:

En omdat driemaal scheepsrecht is, vloog er ook een grote zilverreiger:

Op grote afstand, dat wel. Al snel zagen we ook een bruine kiekendief vrouw op jacht:

Ook de man zagen we vliegen maar ik kreeg hem niet goed in beeld. Wie goed van zich liet horen was de tjiftjaf:

Een vinkenman had zich een tak opgezocht waar hij goed overzicht had en hij liet zijn liedje af en toe goed horen:

Bij het eerste vogelkijkpunt broeden inmiddels aalscholvers en lepelaars, net als op Texel bij De Geul, gezellig bij elkaar. Vanwege de afstand heb ik ze verder niet gefotografeerd. Het resultaat tot nu toe was fotografisch al niet te best. Onderweg naar het volgende kijkpunt zagen we twee lepelaars foerageren langs een sloot. Dat was dan weer mooi meegenomen.

Door het harde licht en de steeds wisselende bewolking met flink wat wind was het lastig fotograferen. De instellingen moesten steeds aangepast worden. Vooral op de lichte gebieden om overbelichting te voorkomen, zoals hier bij de lepelaars. Een eindje verder in een weiland zag ik ineens een grutto. Wat is het toch een mooie vogel met die bruine tinten.

Het uitkijkpunt waar we naartoe gingen lag nogal afgelegen in de Wieden. We hadden een prachtig uitzicht en zagen de winterse buien dan ook goed aan komen.

Grauwe ganzen waren ook hier volop aanwezig, sommige op het nest en anderen joegen achter elkaar aan.

En toen zagen we weer een reiger vliegen. Gauw foto’s gemaakt en ja hoor… opnieuw een purperreiger. Ook op afstand, maar toch dichterbij zodat de kleuren goed zichtbaar waren.

Het kan uiteraard nog vele malen beter, maar ik ben toch blij dat ik deze foto’s van de purperreiger heb kunnen maken.

Een paartje futen zwom voorbij:

Tegelijkertijd zagen we een roofvogel en we volgden hem omdat we niet zeker waren om welke soort het ging. Toen nam hij een duik en wisten we: visarend! We hadden dat gedrag vorig jaar in Duitsland herhaaldelijk gezien. Ook deze visarend vloog een flink eind weg, maar toch herkenbaar:

Toen we de uitkijktoren wilden verlaten begon het ineens hard te sneeuwen. We zagen die bui al aankomen, maar het was best even heftig. Beneden ons had ik al een knobbelzwaan op een nest zien zitten en ik maakte nog gauw wat foto’s van de zwaan in de sneeuw:

Al met al deze dag geen geweldige foto’s gemaakt, maar de laatste vind ik toch wel wat hebben. Wij hadden een leuke dag. Hierna gingen we met de camper naar Appelscha om te overnachten. Wordt vervolgd.

Afgelopen zondag ben ik even een paar uur naar Emmen geweest. In de vlindertempel van Wildlands weer eens wat foto’s gemaakt. Op mijn website heb ik een album ‘Tropische vlinders’. Het werd tijd dat ik daar weer eens een aanvulling op deed.

Er zijn prachtige exemplaren bij maar ze zijn heel beweeglijk. Er is een vlinder die ik nog steeds niet mooi op de foto heb, de Blauwe morpho. Die gaat haast nooit zitten. Ik heb ‘m wel met dichte vleugels maar ja, dan mis je die mooie kleur: ijsvogelblauw… Hier een aantal foto’s die ik zondag gemaakt heb. Klik op de foto’s om ze groter te bekijken en om ze door te bladeren.

Van de soort ‘Passiebloemvlinder’ zijn er ontzettend veel. Je ziet ze in heel veel verschillende kleuren.

In een kastje in de vlindertempel zaten een aantal nachtvlinders en motten. Een vrijwilligster noemde mij wat namen, deze mot zou een ‘goudstaafje’ zijn. Alleen kan ik daar niets over vinden dus die naam klopt waarschijnlijk niet helemaal. Ik hoop dat ik er nog achter kom:

Als lid van de Fotobond heb ik meegedaan aan de wedstrijd Foto Online. Een wedstrijd voor alle leden, of je nou lid van een club bent of persoonlijk lid. Deze wedstrijd wordt drie keer per jaar gehouden. Toen ik nog lid van de fotoclub was deed ik regelmatig mee en nu ik persoonlijk lid ben heb ik ook weer eens ingestuurd. De foto’s worden door drie juryleden beoordeeld. Vanaf 77 punten viel je in de prijzen met brons, de laagste score was 43 voor zover ik zag.

Deze foto scoorde 67 punten:

Deze foto scoorde 70 punten:

Beide foto’s waren ingezonden voor het onderwerp ‘reisfotografie’.
Geen prijzen gewonnen maar ik ben heel tevreden met de punten die ik gescoord heb.

Als je tien jaar lang foto’s opslaat dan heb je op een gegeven moment wel iets uit te zoeken en vooral op te schonen. Toen ik begon met mijn weblog in 2006, ging dat nog via weblog.nl wat inmiddels niet meer bestaat. Ik ben daarna overgegaan op een eigen domeinnaam want toen vond ik het al lastig niet zelf te kunnen bepalen hoe ik het wilde hebben. Toen weblog.nl er mee stopte, ben ik ook veel kwijtgeraakt. Een groot deel kon worden overgezet naar mijn eigen dithoudtmijbezig.nl, maar dat waren vooral de teksten en de foto’s waren niet meer beschikbaar. Maar wie wat bewaart die heeft wat en gelukkig kon ik grotendeels foto’s terugplaatsen.

Helaas niet allemaal want ik ben wel eens te rigoureus aan het opruimen geweest. Dat komt doordat je er na tien jaar wel anders tegenaan kijkt. Ik had bijvoorbeeld best veel onscherpe, te donkere of te pixelige foto’s geplaatst die ik alsnog weggegooid heb. Daardoor kon ik ze later niet meer terug zetten op mijn blog. Maar… waarom zou je dat soort foto’s nog laten zien? Ik zie gelukkig wel dat mijn foto’s in de loop der jaren beter zijn geworden 😉 Het zijn lang niet allemaal topfoto’s maar het is een ontzettend mooie hobby.

Toch wil ik ook het oude deel van mijn blog zo hebben, dat mocht er ooit nog iemand kijken in het archief van 2009, dat het dan ook beschikbaar is en geen foutmeldingen geeft. Vandaag heb ik t/m 2009 in elk geval weer voor elkaar. Ik moet op de achtergrond nog wat dingen doen, maar de foto’s staan er weer op. Zo ga ik langzamerhand verder naar 2010, 2011, etc….

Inmiddels is mijn weblog een stuk verbeterd al zeg ik het zelf. Ik heb maandelijks honderden bezoekers en dat zijn geen bezoekers uit Rusland en Oekraïne die bekend staan om hun gespam. Een grote verbetering vind ik dat je de foto’s kunt aanklikken zodat je ze groter kunt bekijken en er doorheen kunt bladeren. Het werkte niet altijd goed, maar dat moet nu beter gaan. Bezoekers die regelmatig terugkomen kunnen zich ook aanmelden voor mijn nieuwsbrief. Je krijgt dan automatisch via de mail een bericht als ik iets nieuws heb geplaatst. Werkt erg mooi en handig. Je kunt jezelf altijd weer afmelden mocht je er genoeg van hebben 😉 Het aanmelden kan in het rechtermenu, bovenaan.

Het is niet verstandig om je foto’s op de harde schijf van je computer te bewaren. Als deze crasht, dan heb je in de meeste gevallen niets meer. Gelukkig bestaan daar oplossingen voor. Wij hebben zelf thuis een NAS (network attached storage) van Synology, superhandig en het werkt gewoon fantastisch. Daarbij moet ik zeggen dat mijn handige neef altijd een grote hulp is bij dit soort dingen. Hij heeft altijd een oplossing. (www.getfast.nl) De NAS fungeert als een soort server. Al mijn foto’s staan er op en ik kan gewoon op mijn computer via Lightroom met mijn foto’s bezig. Alle wijzigingen worden direct op de NAS opgeslagen. In de NAS zitten twee harde schijven waar altijd hetzelfde op staat. Dus de ene is een backup van de andere. Als er 1 stuk gaat dan heb je alles nog op de andere staan. Mocht je het ook overwegen, hier kun je zien wat een NAS voor jou kan betekenen: https://www.synology.com/nl-nl/support/nas_selector

Ik heb inmiddels meer dan 109.000 foto’s. Daarvan kunnen er best heel veel weg en dat kost veel tijd. Ik heb ook nog een andere hobby en moet mijn tijd goed verdelen anders gaat het weer ten koste van mijzelf. Maar het is allemaal zo leuk… Ondertussen wil ik dit blog ook actueel houden, dus hier nog wat foto’s van de vorige maand:

Zodra het kouder wordt komen de fazanten weer in de tuin waarbij ze ook gewoon in het voederhuisje komen. De haan blijft altijd op afstand, maar de vrouwtjes zijn best brutaal. Deze foto heb ik door het keukenraam gemaakt.

Ik plaats ook wel foto’s op Instagram en volgens mij staan deze daar ook al op, maar ik laat ze hier ook nog even zien:

De gaai houdt ook, net als ik zag bij kool- en pimpelmezen, de zonnepitten tussen zijn poten vast en maakt ze open met zijn snavel.

Tot de volgende keer.