In de loop van de morgen ben ik naar Assen gereden. Daar wordt al een tijdje een zwartbuikwaterspreeuw gezien. In december 2016 zag ik ook zo’n vogel, dat was in Wildlands in Emmen. Deze vogel was daar spontaan gaan zitten bij de waterval van de otters:
De vogel bij Assen zit vlak bij het TT circuit, in een soort vistrap bij natuurgebied De Haar, een militair oefenterrein dat toegankelijk is voor het publiek. Het was donker weer en dat heeft natuurlijk invloed op het licht in de foto’s. Maar ik heb genoten en dat is ook heel wat waard!
Het licht was erg wisselvallig, veel bewolking en af en toe een beetje meer licht door de zon die bijna doorbrak. De vogel zat veel aan de kant van het water maar af en toe vloog ‘ie op om naar een ander plek te vliegen.
Deze vogels staan er om bekend dat ze onder water kunnen zwemmen, bizar toch. Ik heb één keer gezien dat ‘ie ging zwemmen:
En onder water kon ik natuurlijk geen opnames maken, maar grappig om te zien dat hij een eindje verder weer boven kwam.
Nog één foto, deze kon ik net maken terwijl de zon er even doorheen kwam, weer heel ander licht:
De Waterspreeuw is een zangvogel die, zoals zijn naam al aangeeft, alleen voorkomt bij (snelstromend) water, bij voorkeur in gebieden met veel hoogteverschil. De vogel zoekt zijn voedsel in deze snelstromende wateren, en verdwijnt daarbij vaak geheel onder water. Waterspreeuwen zijn dan ook uitstekende zwemmers. Op de kant valt op dat de vogel vaak “door de knieën knikt” en een wit ooglid heeft (tijdens het knipperen met de ogen). De vlucht is snel en snorrend. Er zijn twee vormen, de roodbuikige, die broedt in Midden Europa en op de Britse eilanden (zie aldaar), en ook in het oosten van België, en de zwartbuikige, die broedt in Scandinavië en grote delen van Frankrijk. De zwartbuikige vorm (nominaat of ondersoort), is in Nederland een vrij zeldzame wintergast; bijna ieder jaar worden er enkele gezien in Nederland. Vaak houden deze vogels zich dan op bij stuwen of (kunstmatige) watervalletjes, en het komt regelmatig voor dat Waterspreeuwen een aantal winters achtereen op dezelfde plek verblijven (bron: Waarneming.nl)
De afgelopen maand heb ik een paar keer rondjes gereden door bekende vogelgebiedjes in onze omgeving. Soms zie je dan wat, maar soms ook niet. Hier een overzicht van wat mij zoal opviel:
Een muskuseend, niet bepaald een mooie eend. Een eendensoort die vooral in gevangenschap wordt gehouden, vroeger vooral voor het vlees (misschien nu nog wel). Deze zwom in het kanaal Buinen-Schoonoord.
Het was een mooie dag met eindelijk wat zon. Gelijk zie je dan ook de buizerds weer in de lucht, op zoek naar een lekkere muis of zo.
Hier wemelt het van de rode bosmieren. Je wordt duizelig als je er een poosje naar kijkt, wat een drukte op dat nest. Bijzondere dieren!
Ook een havik was aan het jagen op een prooi.
Half februari zijn we een paar dagen met de camper weggeweest. We hebben gefietst op het Dwingelderveld en op het Bargerveen. Kort verslag op ons camperblog.
Bij Exloo zat een aantal dagen een grote groep van 54 kleine zwanen. Prachtig om te zien én te horen. Ook wilde zwanen waren in de buurt en er is nog steeds een groepje wilde zwanen in het Lofargebied te zien. Maar het grootste gros is weer vertrokken.
Veldleeuweriken hoor je veelvuldig maar soms zitten ze zwijgend op de grond.
In onze tuin heb ik weinig tot geen foto’s gemaakt. Het regende zo vaak, gewoon geen lol aan. De koolmezen bleven gewoon komen, regen of niet. En wij bleven maar voeren…
Samen met de buurvrouw zag ik bij een visplas een mandarijneend. Een opvallende verschijning tussen de wilde eenden.
Ook hier weer een mooie buizerd op jacht.
Deze torenvalk was al voorzien van een prooi.
Een havik rustend op een tak.
Ooievaars laten zich ook regelmatig zien in het Lofargebied.
Misschien is het steeds dezelfde, maar ik zag de afgelopen weken regelmatig een havik.
Zo tegen het voorjaar zijn de meerkoeten weer flink aan het vechten. Een heel spektakel waarbij ze elkaar trappen en bijten en zelfs bijna verzuipen!
Hier een wilde zwaan in de vlucht.
Een rietgors vrouwtje.
Een fuut in het ochtendlicht.
Op een middag, vlak bij huis, zag ik deze blauwe kiekendief man jagen. Wat een prachtige vogel is dit toch.
Verder zag ik groepen reeën, smienten, putters, kolganzen, brandganzen, toendrarietganzen en grauwe ganzen.
Er viel dus weer veel te genieten. Nu zie ik uit naar het moment dat de blauwborsten zich weer laten horen. De eerste roerdompen heb ik al weer horen hoempen. Nu nog wat meer zon en warmte 😉
Begin oktober zijn we nog even naar Texel geweest voor een weekje vakantie. Texel is een eiland dat ons eerder nooit zo erg aansprak. Wij vonden het ‘te groot’ voor een eiland, je had het gevoel dat je gewoon in Noord-Holland was. Wij waren het kleinschaliger Schiermonnikoog en Vlieland gewend. Maar we zijn er op teruggekomen! Op aanraden van andere vogelliefhebbers zijn we vaker naar Texel geweest en we moeten toegeven: het is een prachtig eiland! Best gevarieerd ook en als vogelliefhebber kun je er je hart ophalen.
Eerder schreef ik al eens over mijn hoop ooit een flamingo te zien in ons land. Tot nu toe was dat, na meerdere pogingen, niet gelukt. Tot mijn verbazing werd er, vlak voordat wij naar Texel zouden gaan, een flamingo gemeld! In de hoop deze nog aan te treffen zijn we gelijk van de boot af gaan kijken. Hij stond natuurlijk erg ver weg, maar we hebben ‘m gezien en het is voor mij een nieuwe soort! Het gaat hier ook om een Europese flamingo, ongeringd, dus een echte ‘wilde’. In de loop van de week zijn we vaker gaan kijken om een betere foto te kunnen maken.
Flamingo
De tweede dag hebben we met een vogelexcursie meegedaan. We zagen diverse soorten vogels waarvan hier wat foto’s:
Stormmeeuw GroenpootruiterKleine zilverreiger
Op het eiland werd ook een zeer zeldzame blauwvleugeltaling gemeld. Wij zijn meerdere keren op die plek geweest maar het was erg lastig om de eend te vinden tussen alle andere eenden en meeuwen. Het is uiteindelijk gelukt op aanwijzing van geoefende vogelaars en ook puur een waarneming (nieuwe soort!) helaas geen mooie foto van kunnen maken.
Kokmeeuw
We hadden ons aangemeld voor een workshop digiscoping in het Vogelinformatiecentrum in De Cocksdorp. Door met een adapter een camera of telefoon op je telescoop te plaatsen kun je dan ook foto’s maken van vogels of andere objecten die verder weg zitten. Het klinkt eenvoudig maar is dat beslist niet. Veel factoren spelen hier ook een rol, naast de technische instellingen is ook hier het licht van belang, maar vooral ook trilling van het beeld zien te voorkomen. Deze workshop heeft ons veel informatie gegeven. Nu komt het er op aan om flink te oefenen.
De eerste foto die ik maakte dmv digiscoping, is deze:
Blauwe reiger
en even later deze:
Aalscholver
Terwijl we op Texel waren hield ik goed in de gaten welke bijzondere vogelsoorten werden gemeld. De bladkoning was bijvoorbeeld ook zo’n soort. Een klein vogeltje met een eentonig geluidje, maar zie hem maar! Op een gegeven moment waren we bij de Horsmeertjes en toen hoorde ik het geluid van een bladkoning. Ik zag hem van tak tot tak gaan en heb zodoende gelukkig een foto kunnen maken:
Bladkoning
Opnieuw een nieuwe soort voor mij! Later zagen we in de Mokbaai heel veel wulpen rusten. Deze foto is ook door de telescoop gemaakt:
Wulpen
Ook een groep goudplevieren zat te rusten tussen de wulpen:
Goudplevieren
Op een andere dag gingen we naar de Waddenkust. Dit soort foto’s hou ik ook van, zee, rust, ruimte en wat vogels…
Waddenzee
De Schorren in herfstkleuren:
De Schorren
Ik zag een vogeltje tussen het aangespoelde wier struinen, maar kon hem niet goed terugvinden. Later op de computer zag ik dat hij er toch op staat, een oeverpieper (zoekplaatje; links in het groen):
Bij de dijk langs Utopia ging een groep goudplevieren de lucht in:
Goudplevieren
Er waren ook sneeuwgorzen gezien in het gebied rond De Cocksdorp. We zijn een paar keer gaan kijken maar zagen ze niet. Dan zie je soms andere dingen die ook mooi zijn:
Een dag later gingen we kijken bij De Slufter. Hier zagen we wulpen foerageren, erg ver weg voor de camera met telelens. Maar een mooie gelegenheid om weer het digiscopen te oefenen!
Vogels in de vlucht zijn ook altijd een uitdaging om vast te leggen:
En maar weer zoeken naar die sneeuwgorzen:
En toen kwam het moment dat we ze daadwerkelijk zagen. Na een gesprekje met een bekende vogelaar wisten wij ze te vinden. Ze zaten op de grond, het was gewoon uitkijken geblazen want anders liep je er haast overheen. Voor deze foto’s ben ik languit op de grond gaan liggen, wat een geweldige beleving om deze vogeltjes te zien!
Sneeuwgors vrouw Sneeuwgors man
En samen:
Een mooie afsluiting van de week. Het laatste weekend kwamen zus en zwager ook bij ons op de camping en samen hebben we het Bluesfestival in Den Burgh bezocht.
Bij thuiskomst ontdekte ik dat de bonte strandloper ook een nieuwe soort voor mijn lijst is. Deze vogel had ik best al vaak gezien. Mooi meegenomen dan, en een leuke score in 1 week!
Als ik dan toch voor dag en dauw wakker ben kan ik net zo goed naar buiten gaan dacht ik vanmorgen. En daar heb ik geen spijt van gekregen. Ik zag eerst een drietal hazen maar ze gingen niet mijn kant op. In het water zag ik een nog jonge knobbelzwaan. Het mooie licht en wat damp boven het water gaf echt sfeer.
Een groepje bergeenden stond nog te rusten maar ineens maakten ze een hels kabaal.
Ik keek wat rond en begreep toen hun onrust, er liep namelijk een vos! Maar de vogels stonden in het water dus de vos moest vanaf de kant toekijken. Dat is het mooie van vogels, dat ze begrijpen dat ze op het water de grootste overlevingskans hebben…
Maar de vos leek een spoor te ruiken en keek eerst niet op of om.
Maar hij weet het: te ver weg…
Prachtige dieren zijn het toch!
Het is ronduit erg hoeveel foto’s ik hiervan heb. Achteraf veel “weggooien” ondanks dat ze wel bruikbaar zijn. Maar anders heb ik straks een nieuwe NAS nodig in huis 🙂
Een eenzame kievit. En dan ineens een hoop herrie en daar komen een paar nijlganzen. Die kunnen er ook wat van:
Toen liet zich een haas ook nog mooi zien:
Het licht veranderde steeds doordat de zon af en toe achter de wolken verdween. Het was een mooie sfeer vanmorgen.
Aan de overkant een koppeltje reeën:
Een prachtig kneu mannetje in voorjaarskleed, ik heb ook meerder foto’s dat hij ‘vrij’ op een tak zit, maar deze vond ik leuker:
Tot slot een geelgors vrouwtje met nestmateriaal:
Deze keer was ik weer eens naar de Veenhuizerstukken gegaan. Voor herhaling vatbaar.
