Tag Archives: De Geul

Vervolg vogelwachters op Texel, dag 2, 3 en 4

De tweede dag, dinsdag, waren er al voor 8 uur ‘s ochtends de eerste bezoekers op het uitkijkpunt. De zon scheen en er was weinig wind. Wij hadden eerst gelegenheid te douchen op een nabijgelegen camping. De bedoeling is in zo’n week dat je ongeveer tussen 10 en 16 uur in het gebied zichtbaar aanwezig bent. Na ons ochtendritueel gingen we op de fiets richting de Horsmeertjes. Daar zagen we een blauwborstmannetje en een jong.

Jonge blauwborst

Behalve het verstrekken van informatie over vogels aan de mensen letten we ook een beetje op of men op de paden blijft. Vooral ATB’ ers hebben daar soms wat moeite mee.  Tijdens het broedseizoen zijn diverse paden niet toegankelijk en daar is niet altijd begrip voor. Gelukkig hebben de meeste mensen  dat wel en zij nemen dan gewoon een andere route.

Aan de overkant van de Geul, langs de Mokbaai, zagen we mensen een poging doen een vlieger op te laten. Dit mislukte en dat was maar goed ook want vliegeren is niet toegestaan in een natuurreservaat waar vogels broeden en rusten. Deze dag spraken we ook mensen helemaal uit Australië, de talenkennis die we hadden opgedaan in onze jeugdjaren kwam nog weer goed van pas ;-). We zijn nog op het meest zuidelijk gelegen strand De Hors geweest. De bezoeken op het uitkijkpunt gingen door tot ongeveer half tien ‘s avonds. We konden 7 vogelsoorten bijschrijven op de lijst.

iPhone foto
iPhone foto

Op woensdagochtend waren we wat vroeger wakker. Om een uur of 7 streek er een grote groep grauwe ganzen neer in de Mokbaai. Daartussen zat 1 wit exemplaar en dan gaat je hart sneller kloppen. We hadden namelijk een mevrouw gesproken die ons vertelde dat ze een sneeuwgans dacht te hebben gezien in een ander gebied. Helaas geen foto, maar ze was er vrij zeker van. Maar deze witte gans die wij nu zagen was echt wit en dus ontbraken de zwarte staartveren zoals een sneeuwgans die heeft.

Ook deze dag waren er al vroeg weer bezoekers, ondanks de harde wind. We spraken met mensen uit Engeland en opnieuw met veel Duitsers en landgenoten. In de middag vloog er een politiehelikopter laag over en de lepelaars en aalscholvers raakten er danig van in paniek. Maar het zal wel een reden gehad hebben… Het werd een warme dag en opnieuw konden we een paar nieuwe vogelsoorten bijschrijven op de lijst. Opvallend was het hoe de Geulplas elke dag meer opdroogde. Het was echt heel droog op Texel! ‘s Avonds hebben we nog voor ons zelf een rondje gereden en kwamen we langs De Petten, achter de Mokbaai. Daar zagen we visdiefjes en putters, stormmeeuwen en zilvermeeuwen. Terug bij de keet zaten we nog een poosje bij de Mokbaai. In het gras zag mijn ega parende Sint Jansvlinders. Leuk om nog wat met de macrolens te spelen:

Tegen 22.00 uur streken de grauwe ganzen weer neer op het water. Achter de Geulplas zat op het gras een hele grote groep aalscholvers en een paar lepelaars foerageerden nog wat in het water. Alweer een dag voorbij.

Avond

Op de donderdagochtend kwamen de eerste bezoekers uit Spanje. Het was wat bewolkt en daardoor waren er merkbaar minder bezoekers ‘s ochtends. We zijn weer naar de Horsmeertjes gefietst en toen regende het een beetje. Twee boswachters kwamen even langs en rond de middag hadden we een stevige regenbui die zicht ook duidelijk had aangekondigd:

iPhone foto
iPhone foto

Gelukkig voor ons bleef het bij deze ene bui overdag, we hadden echt geen klagen over het weer! De bezoekers kwamen weer vlot opdagen zodra het droog was. De wind was gedraaid en in de Mokbaai stond ook wat meer water. Hier speelt eb en vloed ook een rol maar bij oostenwind komt het water niet zo hoog. Nu waren er gelijk meer steltlopers als goud- en zilverplevieren, grutto’s en rosse grutto’s en wulpen. Deze dag hebben we 2 keer mensen aan moeten spreken dat hun hond aangelijnd moet zijn in dit gebied. Dat geldt ook voor kleine hondjes ‘die nooit iets doen’ 😉 Hondenliefhebbers hebben echt niets te klagen op Texel want in veel delen mag je hond zelfs loslopen. Maar niet in een natuurgebied waar vogels broeden en rusten. Men mag zelfs in veel restaurants en hotels gewoon de hond(en) meenemen. Dus Texel is best ‘hondvriendelijk’.


Af en toe zagen we de vogels in de Mokbaai opvliegen, een wirwar van wulpen, grutto’s, wilde- en bergeenden, scholeksters, meeuwen etc. De oorzaak? Een bruine kiekendief vrouwtje dat laag over het gebied vloog op zoek naar iets eetbaars of gewoon om te pesten?


Even later keerde de rust weer terug en was ook deze dag voorbij.

Wordt vervolgd…

 

 

 

 

Een week lang vrijwillige vogelwachter op Texel

Vorige week waren mijn ega en ik een week lang vrijwillige vogelwachters op Texel voor Staatsbosbeheer. Voor ons was dat de eerste keer en we vonden het hartstikke leuk! Van te voren wisten we niet precies wat we konden verwachten, dus zagen we er wel een beetje tegenop. Maar het was prachtig om te doen gewoon.

We zaten aan De Geul, bij de Mokbaai, dat is in het zuiden van Texel. ‘s Nachts sliepen we in deze wagen (stapelbed 😉 ) en we konden er in koken en aan tafel zitten schrijven of lezen. Er was een ecotoilet en water, kortom beetje primitief maar wel te doen voor een week.

Het weer was schitterend, op een enkele bui na elke dag droog. Het hele eiland was trouwens erg droog, de meeste buien trokken voorbij. Wat dat betreft is er echt veel regen nodig op het eiland want in veel bekende vogelplekken staat n gewoonweg helemaal geen water. ‘s Avonds was er vaak een mooie zonsondergang en er kwamen vaak nog tot laat mensen langs om naar de vogels te kijken.

In het gebied rond De Geul zitten aalscholver- en lepelaarskolonies. Dat betekent heel veel vogels rondom de plas. Andere soorten die we veel zagen in het gebied waren grauwe ganzen, kneutjes, grasmussen, boom- en graspiepers en nog veel meer. Op een bord beneden bij het informatiebord schreven we dagelijks de soorten bij die we hadden gezien:

Op dit bord kwamen uiteindelijk een dikke 50 soorten te staan. En dan hadden we er ongetwijfeld nog wat soorten gemist. Dus als je van de natuur en of van vogels houdt, is het zeker een mooie plek om te komen kijken. Ons werd regelmatig gevraagd: wat doen jullie nou zoal op een dag, behalve een beetje rondkijken?

Nou, dat kunnen we vertellen. We hebben de hele week een soort logboek bijgehouden:

Dag 1: We arriveerden tegen de middag op de plek van bestemming en hebben ons gesetteld in de ‘keet’. Voordat we goed en wel geïnformeerd waren door boswachter Glenn stond er al een mevrouw aan de deur met de vraag of wij geld konden wisselen voor de verrekijker die op het uitzichtpunt staat. Wij konden niet wisselen, maar we konden haar wel gratis laten kijken door de telescoop die was beschikbaar gesteld door het Vogelinformatiecentrum op Texel, evenals twee verrekijkers. Deze objecten waren een groot succes want de bezoekers konden hiermee veel beter de lepelaars (die favoriet waren) bekijken. Vanwege de schoolvakanties kwamen er ook veel gezinnen met kinderen en voor hen hadden we leuke informatieboekjes waarin ze konden puzzelen, kleuren en spoorzoeken. De bezoekers komen uit diverse landen, waaronder Duitsland, Nederland en België. Alleen al in de eerste middag tellen we bijna 100 bezoekers, dat belooft wat!

Omdat er in het nieuws een bericht verschijnt over het roze water in het Wagejot, gaan we daar ‘s avonds even kijken. We kijken dan tegen de zon in waardoor de roze kleur wat tegenvalt. Het blijkt vooral van bovenaf goed zichtbaar.

Veel mensen hebben helaas de brutaliteit om dwars door het gebied naar de overkant te lopen om vanaf de dijk op het water te kijken. Dat gaat ons te ver en we blijven netjes op de weg. Op onze foto’s is de roze kleur toch enigszins zichtbaar:

Al gauw zit onze eerste dag er al op en gaan we moe maar voldaan slapen.

Wordt vervolgd…