Tag Archives: Lissabon

Portugal – van Óbidos naar Monsaraz

We vervolgden onze route richting de Spaanse grens. Monsaraz was de plek van ons volgende hotel. De route erheen ging dwars door het gebied de Alentejo, wat betekent ‘over de Taag’.  De Taag ontspringt in Spanje en stroomt tot aan Lissabon waar de Taag uitmondt in de Atlantische Oceaan. We staken de Taag over bij Santarém:

Rio Tejo

Op de website van de ANWB las ik: ‘Je moet wel van verre einders en oneindige horizonten houden om de Alentejo op waarde te schatten. Er zijn meer geiten en schapen, meer kurkeiken en olijfbomen dan mensen. Maar de steden en dorpen hebben door hun Moorse uitstraling en blinkend witte huisjes een ongelooflijke bekoring’. Nou, wij houden er wel van! Verre einders zijn we thuis wel gewend in ons mooie Drenthe. Deze dag was één van de mooiste omdat we door een schitterend gebied zijn gereden. Het was in een paar uur te doen maar wij maakten er een dagtocht van. Onderweg genoten we van mooie uitzichten en we zijn dan ook vaak even gestopt om te genieten en foto’s te maken:

onderweg

onderweg

Naast de vele olijf- en dennenbomen zagen we de prachtige kurkeiken nu ook eens van dichtbij:

kurkeik

Ik vind deze bomen erg fascinerend! De naam zegt het al: kurk. Kurk is een bijzonder product en als je het in je handen krijgt, denk dan eens terug aan hoe dat product is ontstaan. Want voordat jij een product van kurk in je handen hebt, zijn er heel wat jaren verstreken! Een kurkeik is namelijk al zo’n 20 tot 25 jaar oud voordat de schors voor de eerste keer kan worden geoogst.  Dat oogsten wordt al vele honderden jaren gedaan en het is een traditioneel ambacht.

kurkeiken

Op elke stam van een kurkeik waar ooit de schors van is geoogst, staat een cijfer. Op bovenstaande boom is dat een nul. Dat wil zeggen dat de schors van deze boom voor het laatst is geoogst in 2010. Er zijn minstens 9 jaren nodig voordat de schors voldoende is aangegroeid om opnieuw te kunnen worden geoogst! De bomen kunnen zo’n 200 jaar oud worden. Kurk is een ontzettend duurzaam product, warmte-isolerend, elastisch, antistatisch, geluiddempend, licht van gewicht en recyclebaar. In Portugal kom je trouwens niet gauw een wijnfles tegen met een schroefdop! Kurkeiken zijn ook beschermd en zonder toestemming van de regering mogen ze niet worden gekapt of verplaatst. We hebben kurkeiken gezien met allerlei cijfers er op:

2011

2012

De stammen van de kurkeiken waarvan de schors dit jaar is geoogst, zijn heel mooi roodbruin:

2017

2017

Je kunt in Portugal natuurlijk ook veel mooie vogelsoorten spotten. Maar deze vakantie hadden wij niet specifiek daarvoor gepland. Als we wat leuks zouden zien was dat mooi meegenomen, dat was ons motto. We zagen op de elektriciteitsdraden veel zwaluwen en ook een roodborsttapuit. Verder wat Turkse tortels en bij het hotel in Monsaraz liet een kleine zwartkop zich mooi zien:

Kleine zwartkop

Het hotel in Monsaraz was voor slechts 1 overnachting geboekt. Dat was achteraf jammer want het was een prachtige omgeving en daardoor eigenlijk te kort. Daarbij kwam dat ik juist hier last kreeg van enorme buikkrampen (en het daarbij passende gevolg genaamd reizigersdiarree). Erg balen. Maar met loperamide kom je een heel eind. Monsaraz ligt bij een groot meer, het Alqueva stuwmeer, aan de Spaanse grens en het meer staat bekend om de donkere nachten waardoor je prachtige sterrenhemels kunt zien. Dat ging mij nu niet lukken. We onthouden dit gebied wel! De temperatuur was hier rond 38 graden, heerlijk! Een beetje wind er bij en het was totaal niet zo benauwd als in ons eigen land. Omdat ik niet fit was is Teijo alleen het kastaal gaan bekijken. Ik bleef op de parkeerplaats en heb met mijn telefoon een panorama gemaakt richting het meer:

panorama

Het stadje Monsaraz hebben we dus ook niet kunnen bezoeken, wel zagen we de mooie witte huisjes liggen op de heuvel vanaf de parkeerplaats bij het kasteel:

Monsaraz

Monsaraz is een middeleeuws dorpje en de heuvel is 342 meter hoog. De rivier Guadiana stroomt er langs en dat is gelijk de grens tussen Portugal en Spanje. Ik heb er nog wel een mooie kuifleeuwerik gespot:

kuifleeuwerik

Hij zat luid zingend op een muurtje en ik heb echt even van z’n zang genoten:

kuifleeuwerik

 

 

 

 

 

Portugal – van Lissabon naar Óbidos

We zijn een week naar Portugal geweest. Terwijl de herfst qua weersomstandigheden z’n intrede deed in Nederland, genoten wij van temperaturen tussen 24 en 38 graden! Zelfs bij 38 graden is het nog heerlijk daar. Het is ongelooflijk hoe dat voelt, dat je dan even een paar dagen geen pijn hebt vergeleken met het klimaat in eigen land. We zijn deze keer geland op vliegveld Lissabon. Ons eerste overnachtingsadres was in Óbidos. Omdat we mooi op tijd aankwamen hadden we nog de hele dag voordat we in ons hotel verwacht werden. Van tevoren had ik uitgezocht wat we dan die dag zouden kunnen doen. Al gauw bleek de stad Sintra aantrekkelijk vanwege de bijzonder gebouwen en kastelen. Helaas was het daar zó ontzettend druk dat we geen plek voor de auto konden vinden. Er liepen muziekkorpsen rond en de straten waren vol mensen. Dus hebben we na een paar rondjes Sintra gauw weer verlaten. We zijn langs de kust omhoog gereden, altijd mooi om langs de kust van de Atlantische Oceaan te staan:

kust

Straatfotografie vind ik ook leuk, in dit geval ligt een man druk gebarend op een bankje te bellen:

straatfotografie

Later op de dag kwamen we aan in Óbidos, een leuk dorpje wat voor een deel binnen kasteelmuren ligt, vooral veel winkeltjes zijn daar te vinden net als veel kerkjes.

kerk

Óbidos

Het hotel was een apart verhaal, het heet ‘The Literary Man’ en je ziet er overal boeken, erg leuk opgezet:

stoel

boeken

boeken

boeken

boeken

boeken

Zelfs in het restaurant lag er op elke tafel een boek. Ik heb daar geen foto’s gemaakt omdat er op dat moment mensen zaten te eten.

Vanuit dit hotel hebben we de volgende dag een uitstapje gemaakt naar Peniche, een oud vissersdorp, voormalig vestingstadje en een schiereiland waar ook een fort te bezichtigen was.

Fort

Het fort heeft dienst gedaan als gevangenis en die sfeer was nog duidelijk te proeven. We hebben op een binnenplaats gestaan die als luchtplaats heeft gediend en het was een heel apart gevoel. De muren kwamen op je af. In de vensterbank stonden allemaal schoenen als een soort kunstproject:

schoenen

We hebben de route langs de kust van het schiereiland gereden en kwamen mooie plekjes tegen met uitzicht op de Berlengas eilanden:

Berlengas eilanden
Carbo Carvoeiro

Op de landtong Papoa zijn we ook geweest. Het blijkt een ideale plek voor surfers vanwege de krachtige hoge golven.

Papoa

Om bij het uiterste punt te komen moest je wel een lastige wandeling maken. Het pad was niet heel goed begaanbaar maar we hebben het gered. Het uitzicht was geweldig. Helaas tref je ook hier weer ontzettend veel ‘steenmannetjes’ aan, gestapelde stenen door mensen neergezet. Ik sprak met een groepje jonge mensen waarvan er één jongen druk bezig was de stapeltjes om te schoppen. Toen ik er naar keek vroeg een meisje mij of ik wel wist waarom hij dat deed. Ik zei nee, en ze legde uit dat het totaal niet in de omgeving paste. Dat het niet natuurlijk is en dat mensen er eens mee moeten ophouden. Ik zei dat ik het wel met haar eens was, maar dat je het wereldwijd ziet en dat het niet eenvoudig zal zijn om dit ooit weer uit te bannen! Het is onbekend wie er ooit mee is begonnen en veel mensen gebruiken het symbolisch om een wens te doen…

steenmannetjes