All posts by Lenie

52 weken Fotografie Project – Week 9

“Jeugdherinnering’.
Dat is het onderwerp van deze week. Gelijk schoot mij wat te binnen uit mijn jeugd. Nu er overal ijs ligt en er ook op het kanaal waarlangs ik ben opgegroeid wordt geschaatst, dacht ik al gauw terug aan de ‘houtjes’ waarop ik het schaatsen ooit geleerd heb. Het zijn niet exact dezelfde natuurlijk. Maar mijn ega bewaart ‘alles’ dus een paar houtjes toverde hij zo tevoorschijn!

Week 9

De ondergrond is het ijs van onze vijver, even voor de sfeer. Schaatsen vind ik prachtig, om te zien, maar vroeger ook om zelf te doen. Nu waag ik mij niet meer op schaatsen. De laatste keer dat ik op het ijs stond een aantal jaren geleden, klapte ik achterover. Ik durf het niet meer aan. Afgelopen week zijn we met de kleinkinderen naar de ijsbaan geweest. Heel leuk om die sfeer weer te proeven. Zij leren het niet meer op houtjes maar op van die dubbele ijzers. Wel zo stevig.

52 Weken fotografieproject, week 8

Deze week een lastig onderwerp hoor: ‘Een slechte gewoonte’. We hebben er thuis uitgebreid over gesproken ha ha. Maar dat laat ik maar achterwege, ik houd het bij datgene wat in mij opkwam en waarvan ik weet dat het eigenlijk anders moet. Ergens irriteert het mij ook maar toch kom ik er niet altijd direct aan toe: het aanrecht opgeruimd houden! Dat is een slechte gewoonte van mij.

Ik doe de vaatwasser aan, hij piept als hij na een poosje klaar is en het volgende staat al weer klaar. Dat kan er dan zó in mits ik eerst het schone eruit haal en opruim. En daar wringt de schoen zeg maar, dat zijn veel handelingen die ik (soms bewust, soms onbewust) uitstel. Dus hier een foto van een slechte gewoonte:

een slechte gewoonte

52 Weken fotografie project, week 7

“Huisdier(en)” is het onderwerp. Daar hebben we er maar één meer van, dus da’s niet moeilijk. Het is een Ragdoll kater, genaamd Ringo. In 2010 is hij bij ons komen wonen, toen was hij drie jaar en had al voor heel wat nakomelingen gezorgd. Daardoor mocht hij met pensioen en is bij ons terecht gekomen. De eerste jaren moest hij de aandacht delen met onze Lobke, een West Highland White terriër. Zij is een paar jaar geleden gestorven door ouderdom. Ringo is inmiddels ook een oudje geworden, hij wordt dit jaar dus 11 jaar.

Ringo

Ringo heeft een auto-immuunziekte. Zijn neus gaat steeds kapot en dat ziet er heel naar uit. Voor de foto heb ik het een beetje bijgewerkt. Zijn huid raakt ook heel gauw geïrriteerd waar hij dan weer veel aan krabt en de huid weer stuk gaat. Vicieuze cirkel dus. Tot nu toe kunnen we het met een ontstekingsremmende zalf behandelen.

 

 

Vogels en vorst

Vanaf januari begon ik weer eens mijn vogelsoortenlijst op Waarneming.nl te checken. Even opletten of er leuke soorten in de buurt zijn die er anders niet zijn. Zo was dat het geval met de grote zaagbekken. Ik zag er 2 in het kanaal Buinen-Schoonoord bij Bronneger, een mannetje en een vrouwtje:

Grote zaagbek

Op de terugweg naar huis zag ik kramsvogels en putters:

Kramsvogel

Putters

Een paar dagen later zag ik een melding van een zeer zeldzame zwartkeellijster in Scheemda. Wij zijn er op een mistige vrijdag heen gereden. Ik heb ‘m hier al eens geplaatst maar moet eigenlijk nog een keer gaan voor een betere foto… Van achter het keukenraam vermaak ik mij regelmatig met roodborsten (er zijn vaak twee tegelijk), pimpelmezen en koolmezen. Ook de merels komen dicht bij huis.

Roodborst

Koolmees

Roodborst

In het Dagblad van het Noorden stond laatst een artikel over de grote zilverreiger. Deze soort was jaren geleden vrij zeldzaam maar je ziet hem de laatste jaren haast overal. Ze vallen mooi op met hun witte verenpak. Ik zag deze net landen en het licht valt mooi op de vleugels:

Grote zilverreiger

Op de grond was het ook wit, maar dan van de vorst:

Vorst

Op het dakraam van onze slaapkamer zag ik op een ochtend een mooi vorstgordijn. geen patroontje is gelijk, wat een wonder van de natuur:

Vorst op het dakraam

Langs de rand van een pad bij Exloo zag ik een groene specht:

Groene specht

Het beestje was heel alert, bij het minst of geringste geluid vloog hij weg, kwam wel steeds terug maar ik durfde niet dichterbij te gaan.

Koperwiek

Tussen de struiken rommelde nog een koperwiek, die had ik op die plek niet verwacht. Door al die takken krijg je gewoon geen goede foto’s, maar de momenten zijn niet minder waard. Even eruit om vogels te kijken. Ik hoop dat het buiten binnenkort opknapt, want ik krijg de kriebels!