Eén van de gebieden waar je vogels kunt kijken op Texel is Utopia. Hier broeden grote sterns en andere steltlopers. Ze zijn goed te zien vanaf de waddendijk. Ook de berm zag er prachtig uit:
Lepelaars vliegen over of komen even rusten of poetsen:
Er broeden duizenden grote sterns, een prachtig gezicht en geluid als je daar staat! Ze vliegen af en aan met zandspierinkjes, die halen ze uit de Noordzee, vliegen heen en terug langs de kop van Texel naar hun nest.
Ook kokmeeuwen zijn veelvuldig aanwezig:
Beide soorten broeden gezellig bij elkaar op de schelpeneilandjes. Goed bekeken van de grote sterns, want ze maken gebruik van de kokmeeuwen doordat die de ongewenste gasten verjagen.
De scholeksters hebben zich er ook tussen genesteld, alhoewel ze meer op zichzelf zijn aan de rechterkant van dit eilandje:
Visdiefjes hebben hier een plekje op de voorgrond opgezocht:
Tussen de foto’s trof ik ook deze vogel, via waarneming.nl kwam ik er achter dat het een kanoet is. Eén van de vele strandloper soorten.
Voor mij een nieuwe soort:
Kluten zie je er ook veel, zelfs de zeldzame steltkluten waren op Texel. Wij hebben ze niet gezien, maar anderen wel. De kluut is een heel sierlijke vogel vind ik:
Veel paartjes kuifeenden zagen we zwemmen, hier een stelletje:
Opvallend was dat we erg veel rosse grutto’s hebben gezien, in tegenstelling tot de ‘gewone’ grutto. Die worden haast zeldzaam als het zo doorgaat… Een rosse grutto langs de waterkant was goed te bekijken:
Tureluur:
Bontbekplevier:
Steenloper:
Onderweg naar het hotel zagen we deze bruine kiekendief man vliegen:
We waren een paar dagen op Texel. Vlak daarvoor zag ik al dat er een vale gier werd waargenomen. Dus je hoopt dat je die ook zult treffen. Maar toen we aankwamen op de dag die we eerder al geboekt hadden, bleek hij net een uur daarvoor gevlogen te zijn. Dus even balen, maar dat is niet anders. Totdat we een paar uur later bij het Vogelinformatiecentrum hoorden dat de vale gier weer terug was! Bleek het ook nog vlak bij ons hotel te zijn. We hadden het geluk dat we de vale gier boven ons hoofd zagen rondcirkelen. Wat een prachtig gezicht! Hij werd erg geplaagd door meeuwen en kraaien. Maar bleef maar rondjes draaien waardoor we goed foto’s konden maken!
Hier kun je goed zien hoe groot hij is in verhouding tot de meeuwen:
‘s Avonds gingen we nog even kijken bij z’n rustplek, daar zat hij hoog in een boom te gapen. Kraaien probeerden hem weg te jagen, maar hij trok zich er niet veel van aan. Totdat er mensen te dicht in de buurt kwamen, toen vloog hij naar de andere kant van het veld in een boom. Dat is het jammere van sommige mensen, die menen altijd dat ze wat voor hebben op een ander. Sta je met een aantal natuurliefhebbers netjes op een rij, zijn er altijd een paar die meters naar voren lopen met de grootste telelenzen, om maar dé foto te kunnen maken. Ze lopen gewoon over de zeldzame orchideeën en andere planten heen. De boswachters hebben het maar druk met dit soort lui.
Uiteindelijk heb ik ontzettend veel foto’s kunnen maken van de vale gier. Toch uniek om zo’n dier in eigen land tegen te komen! Maar deze ene foto springt er voor mij uit:
Zo waren we het grootste deel van onze eerste dag op Texel bezig met de vale gier. Maar er was natuurlijk veel meer moois, zoals de diverse natuurgebieden, hier een Schotse hooglander:
Wij hebben deze keer geen fietsen gehuurd omdat we maar een paar dagen hadden besproken. Met de auto kun je gelukkig alle kanten op. Dan stoppen we regelmatig om naar vogeluitkijkpunten te gaan.
Buizerds zijn overal:
We waren naar Texel omdat kennissen van ons een week vrijwillige vogelwachters waren op de Slufter. Erg leuk om eens te zien hoe dat in z’n werk gaat. Ze hadden het behoorlijk druk met mensen informeren over het gebied en wisten veel van de verschillende vogelsoorten te vertellen. In dat gebied zagen we ook allerlei moois, zoals dit hooibeestje, in de jaren 90 sterk afgenomen maar nu gaat het beter:
Een sint jacobsvlinder zat ook even op de grond:
Ook zagen we op het hele eiland veel kneutjes waarvan het mannetje het meest opvallend is in het voorjaar en de zomer:
In het water bij de Slufter zwommen een aantal eidereendenmoeders met jonkies:
Zilverplevieren waren ook aanwezig, ze zaten ver weg, maar toen ze gingen vliegen kreeg ik ze mooi in beeld:
Een graspieper ging er mooi voor zitten, wel achterstevoren maar in dit decor niet storend:
Een vaste gast bij de Slufter was deze grasmus:
Verder zagen we er lepelaars, tureluurs, kokmeeuwen en nog wel meer soorten. Mocht je eens op Texel zijn, dan is dit gebied ook zeker een bezoek waard!
Het gebied in mijn omgeving waar ik regelmatig kom om vogels te kijken, heeft landelijke bekendheid gekregen door de Lofar-antennes van Astron. Ik hoop uit het diepst van mijn hart dat uit de onderzoeken zal blijken dat de geplande windturbines in de Veenkoloniën ernstige verstoringen zullen veroorzaken op de Lofar-antennes. Ik heb dus nog steeds hoop dat de geplande windparken er daarom niet zullen komen.
Op www.exloo.info las ik:
Het kerngebied van LOFAR, met daarin de sensoren, is ook ontwikkeld als natuurgebied. Het riviertje en andere waterlopen die door het gebied stromen, zijn verlegd om de ontwikkeling te bevorderen van een moeraslandschap met daarin een grote verscheidenheid aan grassen en kruiden die aantrekkelijk zijn voor diverse soorten vogels, vlinders en insecten. Meer dan 360.000 kubieke meter grond is verzet om een moeras met stroompjes en beekjes te creëren, met hoger gelegen plekken waar de LOFARstations staan. Door de aanleg van dit natuurgebied zal er verder weinig ontwikkeling plaatsvinden in het gebied, een wens van zowel wetenschappers als milieuorganisaties.
Inmiddels heeft het gebied zich heel mooi ontwikkeld en komen er veel verschillende vogelsoorten voor. Het Drents Landschap organiseert zelfs excursies! Persoonlijk hou ik van rust en ben ik het liefst alleen als ik mijn rondje rijd. Vaak kom ik dan geen mens tegen, maar soms is het best druk. Dan rijden auto’s af aan, anderen scheuren je voorbij want dan wordt de weg als sluiproute gebruikt. Ook zijn er mensen die menen hun hond(en) er te moeten uitlaten, terwijl er overal bordjes staan met waarschuwingen dat het een broedvogelgebied is. Het gebied was jaren geleden gewoon landbouwgrond. We hebben er zelfs heel dichtbij gewoond, op een kilometer afstand. Maar inmiddels is het een echt natuurgebied geworden en ik geniet van alle vogels, groot of klein!
knobbelzwaan
Knobbelzwanen komen er veel voor, net als grauwe ganzen, wilde eenden, kuifeenden, meerkoeten, krakeenden, buizerds, verschillende soorten kiekendieven, sperwer, havik en nog veel meer soorten.
soepgans
Er is ook een vaste groep zogenaamde soepganzen aanwezig. Deze zijn altijd behoorlijk lawaaierig als je in hun buurt komt.
graspieper
De kleine vogeltjes als graspieper, rietgors, grasmus, kleine karekiet en roodborsttapuit zijn altijd een uitdaging om te fotograferen, omdat ze zo klein zijn. Des te leuker als het lukt een (redelijk) scherpe foto te maken.
roodborsttapuitrietgors
In het voorjaar komen o.a. blauwborst, gele, grote gele en witte kwikstaart, tapuit en veldleeuwerik weer terug van hun overwinteringsgebied.
De kleine karekiet is een klein vogeltje dat vooral in het riet voorkomt. Hij zingt een heel herkenbaar liedje, maar is behoorlijk lastig te fotograferen. Soms lukt het, maar het beestje wil zich altijd verstoppen:
kleine karekiet
Ook de zogenaamde strandlopers laten zich zien in het Lofargebied, als het water tenminste niet al te hoog staat. Want deze vogels zoeken hun voedsel vaak aan de waterkant. Ze zijn herkenbaar door een lange dunne snavel die bij sommige soorten veel langer is dan de kop. Het verenkleed is meestal onopvallend bruin gekleurd en getekend met kleine donkere vlekken.
Strandlopers overwinteren op het zuidelijk halfrond en leggen daardoor tijdens de trek vaak grote afstanden af (bron: vogelvisie).
De groenpootruiter is één van de soorten strandlopers die ik kortgeleden aantrof:
groenpootruiter
Deze trof ik op een vroeg ochtend, het licht is dan heel mooi.
Het nieuwe dierenpark in Emmen heet nu Wildlands. Inmiddels breeduit in het nieuws geweest, en niet altijd positief. Tja, smaken verschillen en mensen zijn eerder geneigd om negatieve ervaringen te delen via social media dan positieve.
Zelf mocht ik als abonnementhouder, vóór de officiële opening, een dag komen testen, net als honderden (of duizenden?) andere abonnementhouders. Ik ging samen met oudste dochter en wij vonden het park in één woord prachtig.
Als je door de ingang bent, dan kom je op dit plein. Hier kun je kiezen welk deel je gaat verkennen, Nortica, Serenga of Jungola. Detailinformatie is uiteraard te vinden op de website van Wildlands.
We zijn begonnen in Nortica bij de pelsrobben:
Verder zagen we daar Humboldt pinguïns:
en ijsberen:
We konden niet alle attracties in op deze testdag, dus wij wandelden van het ene gebied naar het andere. In Serenga zagen we al snel een de prairiehondjes:
een wallaby:
Op de savanne waren die dag nog geen leeuwen, giraffes, neushoorns etc. te zien want de dieren waren nog niet goed gewend. Maar er was verder genoeg te zien.
De mantelbavianen zijn ook heel leuk om te bekijken:
Ook zagen we een aantal onagers, Aziatische wilde ezels:
In Jungola hebben we het boottochtje gemaakt en zagen we al snel de olifanten:
Wat mij op viel aan het park, was dat er veel aandacht is besteed aan details. Dat maakt het sfeervol, bijvoorbeeld:
Samengevat: het is een prachtig park geworden. Natuurlijk hebben we lang niet alles in 1 dag kunnen zien. Ik ga dus zeker vaker heen want er zijn nog veel meer diersoorten te zien. Erg fijn dat we zo’n mooi park in Drenthe hebben!
