Category Archives: Vogels

Al doende leert men

Tijdens de wandeling door het veld gisteren hoorde ik de begeleider zeggen dat hij een mannetje kievit zag door zijn verrekijker. Iemand anders vroeg: hoe weet je nou op zo’n afstand dat het een mannetje is? ‘Uit ervaring’ zei hij. Vanmorgen zag ik twee kieviten bij een plas water. Toen dacht ik terug aan dat gesprek van gister en ik keek eens goed naar die twee kieviten, warempel er is echt wel verschil. Nooit op gelet eigenlijk.

20140326_1077

Het vrouwtje heeft een kortere kuif en een lichtere kin.

20140326_1099

Het mannetje oogt in het geheel wat donkerder. Ze hebben prachtig gekleurde veren die in de zon heel mooi glanzen. In de vlucht zijn het weer heel andere vogels…

Weidevogelbescherming

Vanmorgen ben ik voor het eerst mee geweest met een groep vrijwilligers van Landschapsbeheer Drenthe in het kader van weidevogelbescherming. We hebben een aantal kievitsnesten aangetroffen en ook heel veel kuiltjes met beginnende nesten.  De boerenlandvogels hebben het moeilijk door uitbreiding van bebouwing, aanleg van infrastructuur en intensiever gebruik van landbouwgronden. De vrijwillige weidevogelbescherming richt zich op het terugbrengen van verliezen als gevolg van agrarische activiteiten. Op het boerenland kunnen namelijk, met eenvoudige maatregelen, legsels en jongen gespaard worden ten gunste van het broedresultaat.

Dit is duidelijk een kuiltje:

20140325-IMG_0005

En hier ‘mijn’ eerste gevonden kievitsnest met eieren:

20140325-IMG_0013

Normaal gesproken loop je natuurlijk niet over zo’n boerenakker, maar wij als vrijwilligers hebben daarvoor een vergunning. Hier zie je een nest waar je toch zo aan voorbij zou lopen:

20140325-IMG_0011

Het was heerlijk om zo in het veld te lopen, prachtig weer want de zon scheen volop. Verder nog wat reeën gezien, en een haas. In het land troffen we ook een aantal hazenlegers aan. Ik ben nu al benieuwd wat we de volgende keer aan zullen treffen!

Slot Foto7daagse

Dag 4, “vergeten”

20140306-dag4-vergeten

Dag 5 “een kleur”:

20140307-dag5-eenkleur

Dag 6 “lekker”:

20140308-dag6-lekker

Zo kwamen er in een week tijd verschillende onderwerpen voorbij. De laatste, dag 7, heb ik niet gemaakt. Ik vind het niet interessant om een foto van mezelf te maken. Al met al vond ik deze foto7daagse niet spectaculair wat betreft de opdrachten. Er zat niet veel uitdaging in, maar misschien ben ik ook niet creatief genoeg. Dat zou kunnen 😉 Het viel mij op dat heel veel mensen (er waren inmiddels zo’n 3500 deelnemers!) toch afweken van het onderwerp. Nou ja, voor mij geen tweede keer op deze manier denk ik. Ik ga weer lekker verder met wat ik wél mooi vind te fotograferen, zoals:

20140209-fazant2

 

 

Mijn foto in het prachtige blad “Natuurfotopassie”

Vandaag kreeg ik met de post het blad “Natuurfotopassie” van de bekende natuurfotograaf  Jan Vermeer binnen, waar ik een abonnement op heb. In dit blad wordt aandacht besteed aan beweging in natuurfotografie en er staat een tutorial in met de tekst : De kunst om beweging te vangen. Persoonlijk vind ik foto’s met zichtbare beweging over het algemeen erg mooi. Het valt niet mee om een foto te maken die dan ook geslaagd is voor je gevoel. Dat gevoel had ik wel bij de foto van de rennende fazanthaan die ik vorig jaar gemaakt heb. Ik had deze foto ingezonden naar de redactie van Natuurfotopassie omdat ik het wel vond passen bij het thema. Nooit verwacht dat MIJN foto ook werkelijk geplaatst zou worden… maar wat leuk als dat dan wel gebeurt, dat mijn foto de moeite waard is zeg maar 😉

20140211-natuurfotopassie

De tekst die er bij geplaatst is:

Canon EOS 5D MII, objectief 150-500 mm, sluitertijd 1/30, diafragma F8, iso 200

Lenie Doornkamp – Fazantenspurt

Het was bij een Gronings natuurgebiedje met de tongbrekende naam Ellersinghuizerveld dat Lenie Doornkamp onverwacht de kans kreeg een net geleerde les in de praktijk te brengen: meetrekken met een bewegend onderwerp. “Ik was er eigenlijk om vogels te spotten, want die zitten er erg veel. Het was april en het barstte er op dat moment van de boompiepers. Maar ik zag ook een koppel fazanten. Het vrouwtje zat wat verscholen, maar een opgewonden mannetje draafde er omheen”

Een paar dagen eerder had Lenie met de leden van de fotoclub langs de motorcrossbaan de techniek ‘meetrekken in beweging’ geoefend. Dit drukke fazantenmannetje was een ideaal doelwit voor de proef op de som. “Er was veel ruimte, dus ik kon hem in zijn sprint lang volgen. Niet met een korte sluitertijd, wat vrij gemakkelijk is, maar juist met een lange”. Het resultaat is vrijwel perfect: veel vaart, maar de scherpte precies waar die moet zijn. Luttele jaren geleden lukte dit alleen topfotografen.

Topfotograaf, zo betiteld de 52-jarige Lenie zich allerminst. “Ik doe gewoon wat ik leuk vind”. Dat is eigenlijk nog steeds hetzelfde als vroeger, toen ze nog een meisje was en haar vader na-aapte. Die fotografeerde zijn reizen. Lenie hield het bij vogels. “Niet gemakkelijk te fotograferen, dus een uitdaging”. Sinds 2009 heeft ze een spiegelreflex en vanaf dat moment wilde ze meer weten over fotografie. Een pees- en gewrichtsaandoening aan haar handen maakt de praktijk er niet gemakkelijker op. “Het beperkt me, maar ik ben toch een gelukkig mens.” Allicht, als je dit soort foto’s maakt!  (tekst: René de Vos)