Laten we het hopen! Wat een rare tijd ligt er achter ons mensen, niet te beschrijven. Nou moet ik echt zeggen dat het ons persoonlijk niet zo erg geraakt heeft. Binnen zitten is voor mij geen straf, wij zijn niet ziek geweest gelukkig. Maar er zijn veel mensen erg de dupe geworden van de pandemie, dat is vreselijk. Laten we hopen dat het niet weer gebeuren zal op zo’n grote schaal. Alhoewel ik best wel tijd had, heb ik toch een hele poos hier geen blog geschreven. Ik ben af en toe wel even op stap geweest natuurlijk. Maar heb ook veel binnen gezeten achter de naaimachine. Dat is ook een hobby van mij en binnenkort maak ik daar een extra pagina van hier op mijn blog. Ik kan mij voorstellen dat niet iedereen gecharmeerd is van quiltpraatjes 😉

Ik pak de draad weer op waar ik was gebleven, eind 2021 en plaats de foto’s die ik hiervoor de moeite waard vind:

Te beginnen met een boomkruiper, die zagen we een keer toen we voor de camper zaten:

Een zuidelijke heidelibel heb ik in Frankrijk nog gespot, een nieuwe soort voor mijn album:

Wat we in Frankrijk ook veel zagen waren kleine zilverreigers, goed te herkennen aan de gele voetjes:

En koereigers, alhoewel ze hier bij een paard staan…

Dodaars:

Een jonge fazant:

Tijdens een fietstocht zagen we deze koe in het water staan:

En overal kom je ze tegen:

Muurhagedis:

Jan-van-genten vlogen langs de kust:

Roodborsttapuit vrouw:

en man:

Tapuit:

Kustsprinkhaan:

In oktober waren we nog even op Texel met familie. Het was geen mooi weer om vogels te kijken. Maar we zijn toch even op stap geweest om de zeer zeldzame Daurische klauwier te zoeken. Dat is gelukt. Deze vogel zat op behoorlijke afstand, maar het was een prachtige soort om een keer te zien en bovendien een mooie nieuwe soort voor mijn vogellijst!

 

 

Dit jaar heb ik eigenlijk best weinig vlinders gespot in de tuin. Het is toch ook net of dit een somber, donker jaar is zonder veel zon. Zo voelt het voor mij. En nu, in november, is het al vaak ‘s middags zo donker alsof we vlak voor kerst zitten. 

Dit vlindertje  draagt de naam ‘goudvenstertje’ en valt onder de nachtvlinders. Ik zag deze rond 21.00 uur op een avond in onze tuin. 

Pas later in het zomerseizoen zag ik voor het eerst een kleine vos in de tuin.

Kleine koolwitjes zagen we heel veel dit jaar.

Net als klein geaderde witjes:

Slechts één keer zag ik een distelvlinder in de tuin:

De laatste weken van september zijn we met de camper op vakantie geweest naar Frankrijk. (Daarover kun je lezen op wijcamperen.nl). In Frankrijk zagen we meerdere keren argusvlinders. Deze soort is de laatste jaren in ons land erg achteruit gegaan. Ze komen meer voor aan de kust en in het zuiden van het land dan bij ons aan de oostgrens. Het is één van de eerste vlinders die ik gefotografeerd heb sinds 2009. Leuk om in Frankrijk dan veel te zien van deze soort. Ze zaten vaak op warme plekken.

Ook in Frankrijk zag ik een paar keer oranje luzernevlinders. Die waren heel erg beweeglijk, haast niet vast te leggen. Gelukkig is het wel gelukt, al was het op afstand:

Verder waren er in onze tuin nog tot laat in het seizoen atalanta’s en dagpauwogen te zien. De tijd van vlinders is nu wel echt voorbij denk ik. 

De afgelopen maanden heb ik weinig foto’s gemaakt. Nu zijn we met de camper een weekend weg geweest en het hoofddoel was de bloeiende heide. Daarvoor gingen we naar de Sallandse Heuvelrug. Hier waren we half mei ook en toen bedachten we dat het er waarschijnlijk heel mooi zou zijn als de heide bloeit. Nu weet ik dat het ook zo is. We zijn op een ochtend om 5 uur op de fiets gestapt, de zon kwam om 6:14 uur op. We zagen het licht worden, heel mooi om te zien. In het gebied was laaghangende mist, een mooie toevoeging voor landschapsfoto’s. De foto’s komen mooier uit op de computer, klik op de bovenste en je bladert zo door naar de volgende, in groot formaat.

De volgende dag zijn we ‘s middags gaan fietsen en kwamen we ook weer op prachtige plekken.

Vandaag komt het kwik eindelijk hoger en regent het eens niet. Wat een verademing! Alhoewel wij ondanks de vele regen best actief zijn geweest, is het toch fijner als het niet regent en niet zo hard waait.

Met minder wind en wat zon laten de kleinere vogeltjes in het riet zich ook veel beter zien. Eerst even verslag van de afgelopen weken.

Wij zijn met de camper op stap geweest, daarover kun je lezen op WIJCAMPEREN.NL en daar heb ik ook wat geschreven over bijzondere vogels die we gezien hebben. Maar ook op dit blog wil ik er wat van laten zien.

Als eerste de voor ons land zeer zeldzame lammergier. Er verbleef een jong vrouwtje in de buurt van Lemele, op de Archemerberg. Wij kwamen er zowat langs met de camper dus het was niet zo moeilijk om hier even langs te gaan. De vogel was goed te vinden. (klik op de foto’s voor een grotere weergave).

De spanwijdte van de vleugels is bijna 3 meter! Dat is wel even wat anders dan een pimpelmees bijvoorbeeld! Men verwacht dit soort vogels vaker in ons land in de toekomst, vanwege de klimaatverandering. Ik zou zeggen: laat maar komen…

Wij gingen na dit korte bezoek verder naar de gekozen camperplaats, onder aan de Sallandse Heuvelrug. De volgende ochtend was het plan op zoek te gaan naar korhoenders. Dat viel niet mee uiteraard want deze vogels laten zich niet zo gauw zien. Maar wij hadden mazzel… er was een boswachter met een vrijwilliger op de juiste locatie. Zij hadden inmiddels twee mannetjes horen roepen, wij hoorden er ook één toen we ter plekke waren. De boswachter ging op een gegeven moment weg en de vrijwilliger vermaakte ons met mooie korhoenderverhalen. Net toen wij de moed opgaven nog een korhoen te zien (het regende inmiddels weer), riep de vrijwilliger ineens: korhoen! Wij weer terug, we waren net bij de fietsen, en ja hoor, op het topje van een den zat een mooie korhoen haan. Ver weg natuurlijk, maar ach wat wil je ook. Het zou helemaal een wonder zijn als dat dier voor onze neus ging zitten!

Dit was wel even heel erg genieten natuurlijk! Na een korte show vloog de haan van zijn uitkijkpost naar de grond en hebben we ‘m niet meer gezien of gehoord.

Wij vervolgden onze fietstocht, gauw weer naar de camper. Onderweg zagen we nog een boompieper:

Ook een ree met een jong, het jong helaas niet op de foto gekregen:

Al met al een mooi begin van de dag! Na een paar dagen in deze omgeving gingen we naar Maastricht. Daar stonden we bij een jachthaven. Daar vlakbij was ook een natuurgebiedje, veel vogelsoorten waaronder de zeldzame orpheusspotvogel. Deze soort had ik al eens gezien en gefotografeerd, dus de druk was niet zo hoog om deze opnieuw te ‘scoren’. Gezien de harde wind was dat haast niet te doen, we hebben ‘m wel gehoord maar niet gezien.

Een paar waterhoentjes had een nest gebouwd en inmiddels waren drie jongen geboren. De ouders waren nog bezig het nest te verstevigen. Een mooi gezicht:

De jonkies zijn eerst best lelijk, maar het worden uiteindelijk toch nog mooie vogels:

De laatste avond zijn we nog een rondje gaan lopen door het natuurgebied. We zagen nog heel wat vogels daar, zoals:

Het was inmiddels al na 20:00 uur dus niet zo licht meer. Ik zag vijf jonge staartmezen buitelen en de ouders zaten ook in de buurt, ze waren zo snel… niet te fotograferen haast.

En vlak bij de camper, even na 21:00 uur zagen we deze man groene specht:

Afgelopen week, vanuit de auto zag ik deze boompieper op een paal:

In het Lofargebied zag ik dat twee stel knobbelzwanen inmiddels jongen hadden, 2 x 7 pullen, wat een mooi gezicht. De ene groep zat nog op het nest en de anderen zwommen al rond:

Een jonge roodborsttapuit zat in de regen te wachten op voer van z’n ouders:

Vanmorgen reed ik een rondje door het Lofargebied en zag de volgende vogels:

Verder heb ik een poos genoten van een roerdomp….

Deze geheimzinnige moerasvogel laat zich ook niet altijd gemakkelijk zien. Vanmorgen zat ‘ie lekker te hoempen en de veren op te schudden:

Tot slot vanmorgen nog een andere prachtige vogel gezien, geen nieuwe soort voor mij, maar wel betere foto hiervan: een grauwe kiekendief man:

Kortom, het was weer genieten!