Dat moet eens gezegd worden, want als iemand het woord “artrose” hoort, dan volgt steevast: “o, versleten”. Niet dus.
Vandaag werd ik met de neus op de feiten gedrukt omdat het mij zelf aan gaat. Al een aantal jaren heb ik er last van, maar soms (nu dus ook) behoorlijk erger. Artrose is een reumatische aandoening waarbij het kraakbeen in de gewrichten (bij mij in de vingers en duim) langzamerhand verdwijnt. Na verloop van tijd kunnen er gaten in het kraakbeen ontstaan en ook kan het bot vergroeien. Dan is er ook nog Poly-artrose, een gecompliceerder en uitgebreidere vorm waarbij de artrose dus in meerdere (poly) gewrichten voor komt. Heb ik dus …

‘t Is niet mijn bedoeling om hier mijn klaagliederen neer te zetten, maar ik hoor zo vaak het woord “slijtage” dat het goed is om hier eens aandacht aan te besteden vind ik. Meestal als je hoort dat iemand artrose heeft, dan gaat het om knie of heup. In de handen hoor ik eigenlijk niet zo veel. Ben best benieuwd hoe anderen dat ervaren. Het betekent veel pijn, en omdat je “alles” met je handen doet, geeft het ook problemen met werk en huishoudelijk werk.
En ik moet er niet aan denken als ik mijn fotocamera niet meer vast kan houden. Gelukkig is er hulp in de vorm van reumatoloog, medicijnen, injecties, reumaconsulente, ergotherapeut, fysiotherapeut, verzuimwacht, arboarts, werkgever… de bal is aan het rollen! Wat overkomt mij, ik ben hartstikke moe van al het gedoe!

Verder ben ik mij heel erg bewust van het feit dat er ziekten zijn die veel erger zijn, waarvan je weet dat het een aflopende zaak is vanwege die ziekte. Dat is duizend maal erger. Maar soms heb je even genoeg aan je zelf. Dat moment heb ik nu. En ik moest het even kwijt 😉

Dus ik ging even de tuin in en observeerde mijn vogeltjes:

vrouw vink:

man vink:

mussenfamilie:

geelgors: