Als je terugkomt van een weekje vakantie heb je altijd veel te doen. In eerste instantie het uitzoeken van de mooiste foto’s en verder nog veel huishoudelijke dingen natuurlijk. Daarna waren er in de familie een aantal grieppatiënten en daardoor komt de fotografie even op een lager pitje te staan. Maar foto’s lopen niet weg dus met het slechte weer van de afgelopen tijd was het niet moeilijk om binnen te zitten en af en toe met de foto’s aan de slag te gaan.

Tijdens onze laatste volledige dag in de Harz kwamen we na het vogelpark langs een stuwmeer. Er was een grote parkeerplaats met veel auto’s en motoren, dus we dachten wel dat er iets te zien zou zijn. Eerst hebben we een grote groep Duitse motorrijders op de foto gezet en naderhand per e-mail hun de foto’s toegestuurd. Dit waardeerden ze erg, het is toch even mooier dan foto’s met een telefoon gemaakt.  Het stuwmeer was indrukwekkend groot en je had er een prachtig uitzicht vanaf de dam. De dam op zich is 500 meter lang en je loopt er dus overheen naar de andere kant, en weer terug. Hieronder zie je een bekken aan de andere kant van de dam.

Het meer op zich is 3 kilometer lang en het water is bestemd als drinkwater. In het verleden was dit de grootste drinkwatervoorziening van het land en nu nog voor de regio’s Göttingen en Hannover. Watersport is daarom niet toegestaan, vissen mag wel. Er wordt in de stuw ook elektriciteit opgewekt.  Het uitzicht vanaf de dam:

Ik was druk bezig met het maken van foto’s voor een panorama. Daarvoor moet je opletten dat je bij elke foto dezelfde instellingen hebt want anders krijg je verschillen in je foto’s en dan lukt het samenvoegen niet. Handmatig instellen dus. Hierdoor lette ik niet op de lucht waar op dat moment een rode wouw vloog! Gelukkig attendeerde mijn ega mij er op, zodat ik de vogel nog gauw kon vastleggen. Helaas had ik mijn telelens er toen niet op en stond de scherpstelling op handmatig met dus geen al te best resultaat. Met de cropfactor van mijn camera er bij gerekend kwam ik op 120 mm. Maar een rode wouw (en de zwarte ook) is goed te herkennen aan de gevorkte staart, wat gelukkig duidelijk te zien is.

Ook al is het geen topfoto en heb ik een flinke crop toegepast, toch vind ik het altijd indrukwekkend om zo’n roofvogel te zien. Ooit zag ik er één in Stadskanaal vliegen, maar ook daarvan heb ik helaas geen beste foto.

Aan het eind van die dag zag ik vanaf ons balkon een mooie zonsondergang en een half uur nadat de zon onder was waren er nog prachtige kleuren in de lucht te zien:

De volgende dag moesten wij voor 11 uur het hotel verlaten en bezochten we nog even een nabijgelegen stadje om wat boodschappen te doen. Daar ging ik helaas languit (voorover) in de parkeergarage wat mij een flinke bloedneus en achteraf veel blauwe plekken heeft opgeleverd. Zelfs nu, drie weken later, voel ik het nog. Maar het had erger gekund, dat is een feit. Je kunt toch lelijk vallen door een schuin aflopende vloer die je niet op tijd in de gaten hebt.
Eenmaal goed en wel onder begeleiding van Tom weer richting huis kregen we net buiten de stad weer die mooie koolzaadvelden in het zicht. We konden bij een stoplicht even van de weg af en zodoende hadden we bijna direct een uur vertraging doordat we nog even tussen het koolzaad aan het fotograferen zijn gegaan. Het rook ook nog eens heerlijk. Een mooie afsluiter van onze vakantie. De hele week had ik gehoopt dicht bij die velden te kunnen komen, en dan lukt het nog op de valreep ook. Dat was echt genieten.

Hier in Noord-Oost Nederland is koolzaad niets vreemds, we zien het elk jaar wel. Maar de glooiing in het landschap van de Harz doet het net even beter vind ik dan de grote vlakke vlaktes hier in Nederland.

Zo kom ik dan aan het einde van ons vakantieverslagje. Hierna weer verder met andere dingen. Bedankt voor het lezen!